آنتونی وارنر

آنتونی وارنر (به انگلیسی: Anthony Warner) (زادهٔ ۱۹۷۳) سرآشپز و نویسنده و وبلاگ‌نویس بریتانیایی دربارهٔ مواد غذایی است.

مصاحبه با گاردین، ۱۸ ژوئن ۲۰۱۷

• «اکثر اینهایی که از پاک خوردن می‌گوید، به نظرم رابطه‌شان با حقیقت منقطع شده است. آن‌ها چیزی را جار می‌زنند که در حیطهٔ پزشکیِ تجربه‌محور هیچ توجیهی ندارد… فکر نمی‌کنم هیچ‌کدام‌شان دروغ بگویند. آن‌ها گرفتار این دنیای غریب باورهای غلط شده‌اند، که البته دنیای جذابی است. چطور ممکن است راهنمایی‌های ادارهٔ سلامت ملی دربارهٔ خوراک سالم را ببینید و بگویید: «خُب، من بهتر بلدم»؟ شاید اگر استاد دانشگاه در زمینهٔ رژیم غذایی یا تغذیه بودید، می‌شد با برخی از موارد مخالف باشید؛ ولی یک وبلاگ‌نویس ۱۹ ساله چطور می‌تواند آن‌ها را ببیند و بگوید: «نه، این‌ها غلط است، من درست می‌گویم»؟ من که نمی‌فهمم.»
• «عدم‌اطمینان واقعاً اذیت‌مان می‌کند. ما واقعاً مایلیم که بتوانیم بگوییم قهوه برایمان خوب است یا بد؟ خُب، قهوه برایتان خوب یا بد نیست؛ قهوه، قهوه است؛ و باید این را بپذیریم. علم چنین می‌گوید. بعد، مغزتان می‌گوید: «من از این‌قدر عدم‌اطمینان خوشم نمی‌آید.» اطمینان واقعاً برای بسیاری از مردم جذاب است، و اکثر این افراد هم همین متاع را برای قالب کردن به مخاطبان آورده‌اند، که البته کسب‌وکارشان در گوشهٔ تاریک بازار است.»
• «بیست سال پیش، دورهٔ امثال جیلیان مک‌کیت بود. الآن مبارزه دشوارتر شده است. الآن با افراد خاص مواجه نیستید، بلکه دسته‌های آن‌ها در جاهای مختلف، در اینستاگرام و رسانه‌های اجتماعی، پراکنده‌اند، در جاهایی که من به عنوان مردی میانسال حتی نمی‌فهمم چیست و کجاست.»
• «حقیقت‌ها مهم‌اند. در بسیاری از بحث‌های سیاسی فعلی، شعار می‌دهند که روزگاری دنیایی عالی وجود داشت که باید به آن بازگردیم؛ و این واقعاً درست نیست. تقریباً با هر معیاری، وضع ما بهتر از ۱۰۰ سال پیش یا حتی بهتر از ۵۰ سال پیش است. با علم آبله را ریشه‌کن کرده‌ایم و آدم به ماه فرستاده‌ایم، و اگر علم را رد کنید…»
• «تا جایی که می‌دانم، آن‌ها به هر قیمتی از مواجهه با من پرهیز می‌کنند. برای من جالب است، ولی مردم لابد غافلگیر می‌شوند. اگر از من بپرسند فلان غذای خاص خوب است یا بد، جواب نمی‌دهم. احساس نمی‌کنم دانش برتری در دست داشته باشم، و واقعاً می‌پذیرم که نمی‌دانم. فرق من و آن‌ها همین است. پس لابد مناظرهٔ عجیبی می‌شود.»
• «یک رژیم غذایی معقول و متنوع بخورید، نه خیلی زیاد و نه خیلی کم. اگر هرازگاهی هله‌هوله می‌خورید، احساس گناه نکنید؛ و اگر از توصیه‌های غذایی مورگان اسپرلاک تمام و کمال تبعیت می‌کنید، احتمالاً زیاده‌روی کرده‌اید. هروقت می‌توانید ماهی بخورید، خصوصاً ماهی‌های روغنی مثل قزل‌آلا و خال‌مخالی. شکر زیاد مصرف نکنید، ولی حرف آن‌هایی که می‌گویند سمّی است و ارزش غذایی ندارد را هم باور نکنید.»
• «این شعار که شکر سمّ است و ما را می‌کُشد، کاملاً پذیرفته شده است. به ما می‌گویند شکر، کالری بدون ارزش غذایی است. خُب، ما برای زندگی به کالری هم نیاز داریم؛ ولی خیلی‌ها وقتی این را بخوانند می‌گویند: این را گفت پس حتماً برای یک شرکت بزرگ کیک‌سازی کار می‌کند… خُب، ثابت کنید اشتباه می‌گویم؛ ولی نمی‌توانید! همیشه متهم می‌شوم که مزدور صنایع غذایی‌ام. در شغل من، همیشه در معرض پیش‌داوری مردم علیه سازندگان غذا هستید. همچنین در صحبت از مواد استفاده‌شده در ساخت محصولات غذایی هم باید بسیار مراقب باشم، یعنی در گفتن و نگفتن اینکه این‌ها چه مزایایی برای سلامت دارند. اگر من یک محصول غذایی بسازم، نمی‌توانم بگویم که سم‌زُدا است. قوانین در این باره بسیار روشن‌اند: نمی‌توانم در تبلیغات چنین حرفی بزنم، نمی‌توانم روی بسته‌بندی چنین حرفی بزنم، نمی‌توانم بدون شواهد فراوان علمی هیچ ادعایی بکنم.»
• «فکر کنم هوس‌ها و مُدهای تغذیه ادامه داشته باشند، اغلب هم نسخه‌های مختلف از همان رژیم غذایی کم‌کربوهیدرات به سبک اتکینز۳ ولی با نام‌های مختلف مثل رژیم‌های کتوژنیک۴ و رژیم‌های پرچربی… آن‌ها فقط نام و توجیهات شبه‌علمی‌اش را عوض می‌کنند. پس، بله، همیشه چیزی هست که درباره‌اش بنویسند… و همین من را عصبانی می‌کند.»
• «وقتی کسی می‌گوید «رژیم سم‌زُدایی گرفته‌ام» یعنی «دو روز چیزی نمی‌خورم». این یک رژیم شدید کاهش وزن است، ولی سم‌هایی در بدن‌تان می‌سازید که قبلاً آنجا نبوده‌اند، و می‌گویید «این کار را می‌کنم تا از شرّ سم‌ها رها شوم.» یعنی همان کاری که به هر حال بدن‌تان به صورت طبیعی خواهد کرد. این حرف‌ها ترسی دربارهٔ غذا می‌آفرینند.»
• «رژیم باستانی فقط یک رژیم کم‌کربوهیدرات است که توجیه شبه‌علمی برایش می‌آورند. ما انسان‌ها مدت‌های مدید است که کربوهیدرات می‌خوریم، ولی آن‌ها می‌گویند: «خُب، غارنشین‌ها گوشت می‌خوردند.» آن‌ها ایده‌شان را از کارتون «عصر حجر» گرفته‌اند، اما هرکسی انسان‌شناسی خوانده باشد خواهد گفت که: «نه، روشن است که اشتباه می‌گویند.»
• «غذای خانگی همیشه بهتر است: با این حرف می‌خواهند زنان را به آشپزخانه برگردانند و می‌گویند «غذای طبیعی خانگی، یگانه راه سالم بودن است… وقتی زنها سر کار نمی‌رفتند، اوضاع بهتر بود.» در بُن‌مایهٔ این دیوسازی از غذاهای سهل و راحت، یک عالم زن‌ستیزی نشسته است. «اوضاع در زمان مادربزرگ‌مان بهتر بود.» واقعاً؟»