کاریکلماتور

کاریکلماتور نامی است که احمد شاملو بر نوشته‌های پرویز شاپور گذاشت. این کلمه ابتدا در سال ۱۳۴۷ در مجله خوشه به سردبیری شاملو به کاربرده شد و حاصل پیوند «کاریکاتور» و «کلمه» است. به نظر شاملو، نوشته‌های شاپور کاریکاتورهایی است که با کلمه بیان شده‌است. ویژگی‌های کاریکلماتور:

• ایجاز
• تضاد
• ایهام
• تخیل
• ابتذال
• طنز

پرویز شاپور

نمونه‌های از کاریکلماتورهای پرویز شاپور که در نشریه‌ها بخصوص خوشه به سردبیری احمد شاملو چاپ می‌شدند.

• وقتی عکس گل محمدی در آب افتاد، ماهی‌ها صلوات فرستادند.
• اگر بخواهم پرنده را محبوس کنم، قفسی به بزرگی آسمان می‌سازم.
• به عقیده گیوتین، سر آدم زیادی است.
• به یاد ندارم نابینایی به من تنه زده باشد.
• قلبم پرجمعیت‌ترین شهر دنیاست.
• به نگاهم خوش آمدی.
• قطرهٔ باران، اقیانوس کوچکی است.
• هر درخت پیر، صندلی جوانی می‌تواند باشد.
• برای اینکه پشه‌ها کاملاً ناامید نشوند، دستم را از پشه‌بند بیرون می‌گذارم.
• گربه بیش از دیگران در فکر آزادی پرندهٔ محبوس است.
• روی همرفته زن و شوهر مهربانی هستند!
• غم، کلکسیون خنده‌ام را به سرقت برد.
• بلبل مرتاض، روی گل خاردار می‌نشیند!
• گلوبولهای سفید خونم جسد میکروب را اشکریزان تا گورستان به دوش کشیدند.
• نسیمی که به تک درخت می‌وزد سرود تنهایی سر می‌دهد.
• شکوفه پرواز هنگام پر کشیدن شکوفان می‌شود.
• آدم‌برفی تگرگ اشک می‌ریزد.
• مرحوم درخت با کمک نجار از نردبان چوبی بالا می‌رود.
• ستارگان در دل شب به روشنی روز می‌درخشند.
• قطرات باران در آغوش هم آب می‌شوند.
• باد به کمک موج به ماهی می‌وزد.

_گل خودش را بو می کرد.

رسول مرادی

• مغزش پاره آجر برمی‌داشت، استخدام شد!
• بعضی‌ها برای سرگرمی، با احساسات بقیه بازی می‌کنند
• گزینه‌های روی میز عبارت بود از:پرداخت پول شام/شستن ظرفها
• مغزم را بیمهٔ بیکاری کردم
• تنها همدم من بازدمم است
• تابلوی دور زدن ممنوع را دور زدم
• همه آرزوی دیدن عزراییل را به گور می‌برند
• خودکار روشن، خط تیره نمی‌کشد
• شیشهٔ اسید را «باز» کردم
• از خارج، خارج شدم
• مربی بازیکنانی را که پاس ندادند، به پاسگاه برد
• برای انتخاب سنگ قبرم، نظر روحم را پرسیدم
• آرایشگر از همه سرشناس تر است
• سلطان جنگل که شیر بخورد، شیر تو شیر می‌شود
• در لحظه‌های آخر زندگی، فقط عزراییل به یادم بود
• خود را درگیر کارهای «بی خود» نکنید
• سرتیپ، خیلی به مدل موهایش اهمیت می‌دهد
• از وقتی ممنوع التصویر شده‌ام، آینه تصویرم را نشان نمی‌دهد
• در بازی دوز، کلک زدم
• چوپان، اطرافیان عاقلی ندارد
• -بی‌ادبی از که آموختی؟ -از با ادبان
• با گذاشتن سند، پدرش را درآوردم!
• با (حال) تر از آنم که به گذشته بیاندیشم.
• بیچاره جگرکی چه راحت به همه «دل» می‌دهد!
• طول زندگی با «أرز» بیشتر می‌شود
• برنده به خطِ پایان می‌رسد و بازنده به پایانِ خط!
• آنقدر بهداشتی بود، پولشویی می‌کرد!
• سنگ کلیه آدم را سنگدل می‌کند
• روحم عاشق فیلمِ ترسناک است!
• کفشدوزک برای بقیه حشرات پاپوش دوخت!
• به قطب جنوب اندیشیدم، سرما خوردم
• فقط سبزی خُرد کن برایم تره خرد می‌کند
• نقاش فقیر، رنگی به رو نداشت
• با پوشیدن کفش شماره ۴۸، پا تو کفش بزرگترها کردم
• فکر کردن بیش از حد به گذشته، «حالتان» را می‌گیرد
• روی مغازه اسید فروشی نوشته بود:باز است!
• از گاری فروش، «خواستِگاری» کردم!
• نجار بیچاره، درجا می‌زد
• با درآوردن کلاهش، سرش را به باد داد
• زغالی که آتش زا نباشد، زغال اخته است
• فقط ساعت‌های فلزی زنگ می‌زنند
• چشم بادامی‌ها همه را ریز می‌بینند
• بیچاره چون رعیت بود، «رعایت» می‌کرد
• با سند حقانیت از زندان آزاد شد
• سرنشینان تایتانیک، ته‌نشین شدند
• از وقتی سیگار کشید، کسی تابلوهایش را نخرید
• تنها وجه مشترک انسانها، اسکناس است
• در روزهای طوفانی، به انتظار پول بادآورده می‌نشینم
• بعضی‌ها با زیر پا گذاشتن قانون خودشان را بالا می‌کشند
• بعد از مرگ همه را در قبر «فروتن» می‌کنند.
• با اینکه ویندوزم دیگر «بالا» نمی آورَد، می‌گویند «ویروسی» شده!
• از هر راهی بروی نباید خودت را گم کنی
• برای جدول خیابان، سؤال طرح کردم
• برای استعداد کور شده‌ام، وقت پیوند قرنیه گرفتم
• کارِ نوزاد، «زار» است
• شام آخر را با عزرائیل صرف کردم
• کودک درونم را سقط کردم!
• سلسلهٔ موی دوست با شامپوی نامناسب، منقرض شد!

فاطمه کواشی

• کفش تنگ صاحبش را از پا درآورد!
• قانون را شکست موسیقی دان معترض!

حمید کنگیا

• برای گرسنه نماندن، حرف حقم را می خورم!
• هر جا بوی کباب بیاید بوی کتاب گم میشه

حسین ناژفر

• خط فقر، الفبا ندارد.
• قلم عقیم، باد می‌نگارد.
• «پری» روز، زیباترین روز بود.
• باران، زبانِ ناودان را باز کرد.
• بی کله‌ای، سرشناس شد.
• قرن، آبگیر ثانیه هاست.
• مخالف رژیم چاق بود.
• بی سواد، دستم را خواند.
• عزرائیل ، زنده یاد تولید می کند.
• مرگ ، فصل پنجم زندگی است.
• فقیر با فروش کلیه، آبرو خرید.
• شب نامه توبه کرد ، روزنامه شد.
• حکم جگرکی قمار باز "دل" بود.
• گرما آدم را "عرق سوز" می کند.
• عصر بی‌خبری، صبحی ندارد.
• در شبنم خیالم غرق شدم.
• نام بیمار عرب سالم بود.
• همه ی بی کاران ، هم کارند.
• بزنم به تخته، میخ خوبی است.
• تور ماهیگیر پر شد از ماهی آزاد.
• حکم تیر دارد خرداد خشک سالی.
• چاق بود ، همه ی فکرش شده بود "رژیم ".
• فوت آخر کوزه گر پر بود از گاز کربنیک.
• «قافیه» را باختم شعرم «سپید» شد.
• عاشق وحدت تیرهای چراغ برق هستم.
• گرسنگی با شاخ آفریقا سر شاخ شد.
• چه خود کفاست آدم‌خوار خود خور!
• حجم قفس را پرواز و پرنده پر می کند.
• شاید "بن بست مهر"عامل تمام طلاق ها باشد.
• در جهان سوم ، فقر از دیوار مهربانی بالا می رود.
• فقیر هرگز نمی میرد ، از این گور به آن گور می شود.
• در حکومت سایه ها ، سیاه ترین سایه حاکم شد.
• کودک درونم بازیگوش از آب در آمد.
• عرق حلال می‌خورد پیراهن کارگر.
• عامل بی‌کاری کلاه‌دوز، جلاد بود.
• تنبل عاشق کارهای ستادی است.
• فقط دزدها از «آگاهی» می‌ترسند.
• سرشار از تهی بود دست‌های گرانی.
• سارای این زمانه عاشق دارا می‌شود.
• خط فقر از مشتقات خط کوفی است.
• پستهٔ خندان اشک کودک فقیر را درآورد.
• دیده‌بان حقوق بشر، نابینا از آب درآمد.
• چراغ الکلی نشئه ترین ابزار پزشکی است.
• جهان خوار اول تجزیه می‌کند بعد تحلیل.
• یکی را دیدم «ایستاده»، «خوابیده» بود.
• عده‌ای کسر کار خود را با غیبت پر می‌کنند.
• دوزیستان هم از توبره می‌خورند و هم از آخور.
• دستهٔ تبر، کوفی‌ترین خویشاوند درخت است.
• فواید گیاهخواری، کتاب سال شد با گرانی گوشت.
• صیاد بال پرنده کباب کرد، بوی پرواز در آسمان پیچید.
• بیمار و زخم بستر پشت به هم عکس یادگاری گرفتند.
• روزنامه فروش با معرفت «همشهری» نمی‌فروشد.
• از تار «یحیی»، نغمه «داوودی» به گوش می‌رسید.
• دیده‌بان حقوق بشر نا بینا از آب درآمد.
• پل زنگوله ، نوستالژی بز و گوسفندهاست.
• کارمند حفاظت فیزیکی ، کارشناس شیمی بود.
• فقر، «سگ دو» را به رشتهٔ ورزشی تبدیل کرد.
• درختان «تبرستان»، همه بی سر و شاخه‌اند.
• سشوار هم وسیلهٔ سرگرمی از آب درآمد.
• کاشف نانو تکنولوژی دانشمندی گرسنه بود.
• بی‌رنگ و روغن هم، می‌توان تابلو شد.
• خوش‌مزه‌ترین نان، نانِ بازو است.
• گرانی، بار مردم را سبک می‌کند.
• صحنهٔ جرم بوی عزراییل می‌دهد.
• هیزم شکن دکان درخت را تخته کرد.
• از سراب آموختم نوشیدن عطش را.
• ماهی تنگ ، غرق تماشای دریا شد.
• ساز بادی هم به هر بادی نمی‌رقصد.
• پستهٔ خندان به ریش فقرا می‌خندد.
• گیوتین، سرخورترین تیغ آرایشگری است.
• بیشتر بره‌ها شانس گوسفند شدن دارند.
• «آپارتاید» ی با «سیاه» زخم جان سپرد.
• زمستان فصل عرق گیری پنجره هاست.
• انگشت حسرت، قاتل مینای دندانم بود.
• برای چریدن باید رسم گوسفند پیشه کرد.
• آرتور توسکا نی نی تنها نی نی نابغه بود.
• درخت بهار حامله و پاییز پا به ماه می‌شود.
• فقرای عصر حجر هم دستشان زیر سنگ اغنیا بود.
• مایه دارترین آدم هم «پابرهنه» به دنیا می‌آید.
• آدم‌های ستاد تخریب، تخصص نوسازی ندارند.
• روی ماهت را گرفته بودی، نماز آیات خواندم.
• «حق با مشتری است»، شعار کاندیدای کاسب است.
• هیچ ظالمی خط میان گندم را به رسمیت نمی‌شناسد.
• دلاک، پاک‌ترین نان را از چرک‌ترین تن بدست می‌آورد.
• ای کاش فاصلهٔ بین «زرادخانه» و «ضرابخانه» را صلح پر کند.
• سرطان پایان زندگی نیست، آغاز زندگی پزشک و دارو ساز است.
• اغنیا به آب درمانی و فقرا به نان درمانی نیازمند هستند.
• زاینده رود جای خالی ماهی را با خشک سالی پر کرد.
• آی سی یو، تختی برای اقتصاد در حال احتضار ندارد.
• چاقوکش حرفه‌ای، متخصص خطاطی چهره است.
• دارا عاشق دوغ سارا و سارا عاشق پول دارا بود.
• گندم زنگ زد، کشاورز پای درد دلش گریست.
• بی انصاف، نام دکانش را «عدالت» گذاشت.
• همیشه «زبان» را به «جبر» ترجیح داده‌ام.
• شادترین پلی که دیدم، پل سیدخندان بود.
• کفش فقیر با لبخند، اشک او را درآورد.
• سن تکلیف، آغاز بلاتکلیفی نوجوان است.
• بنزین هم «جایگاه» دارد، وای بر فقیر.
• آدم خود جوش نیازی به دیگ ندارد.
• عضو «ناتو» قالتاق از آب در آمد.
• قناد هسته ای کیک زرد می پزد.
• سایه ات، نگاهم را آفتابی کرد.
• رودخانه هم اهل طغیان است.
• نام عرب فقیر، عبدالغنی بود.
• شاخ آفريقا گرسنه می زاید.
• چکیدن، تولدِ باران است.
• فرش فقیر، خواب ندارد.

حسین مقدسی‌نیا

• به نام پیوند دهنده قلب‌ها و عروق!
• هروقت آب از سرم می‌گذرد زیرآبی می‌روم!
• کلاغ می‌خواست پرواز هواپیمارا یاد بگیرد دچار نقص فنی شد!
• برای آنکه خواب از سرم نپرد داخل قفس می‌خوابم!
• خروس به جرم تأسیس مرغداری روانه زندان شد!
• اگرپدر برایم چاقو بکشد بازهم نمره نقاشیم بیست می‌شود!
• آنقدر احتیاط می‌کرد جایی نخوابد که آب زیرش برود عاقبت آبرویش رفت!
• خلبان چترش را باز کرد وزیر باران قدم زد!
• عاشق دل شکسته محتاج یک جمله دلچسب است!
• کشتی‌گیر حریفش را روی پل برد و او را داخل رودخانه انداخت!
• درخت دلشکسته به پشت هیزم شکن تکیه می‌دهد!
• پزشک برای شکم درد مرد فقیر قرص نان تجویز نمود!
• برای آنکه آب از دستش نچکد انگشتانش را با نوار تفلون بست!
• برج مراقبت به پرنده زخمی برای نشسن روی باند اجازه فرود داد!
• گلی را که یحیی گل محمدی در دروازه حریف کاشت بوی «گل محمدی» داشت!
• قرص نان با تجویز پزشک موجود است!
• دریا پس از خوردن قرص ماه خودش را بالا آورد!
• جراح قبل از عمل بیمار را لخت می کند، تا به خواست بیمارستان جامه عمل بپوشاند!
• آدم دل خور هیچگاه دل نمی‌دهد تا قلوه بگیرد!
• هروقت دلش می‌شکست غذای دلچسب می‌خورد!
• وقتی که عینک نمی‌زد «سه تار» را تار می‌دید!
• موجود تک سلولی تا آخر عمر در سلول انفرادی زندانی است!
• به دنبال نقاش گوش بُر در آسمان ها می گشتند در شب پر ستاره یافتندش!
• حضرت سلیمان از پرواز جا ماند باد بازیگوش را در قفس کرد!
• بیزارم از عشق بازاری!
• سارق بانک سر از پا نمی شناخت، جوراب را سرش کشید!
• عاقل تا کنار آب پل می جست دیوانه روی آب بهش می خندید!
• برماست که از ماست کره بگیریم نه از آب!
• با تار و پود زندگی خیال می‌بافم!
• سگ هار بر اثر گاز گرفتگی خفه شد!
• کلک سوار کرد تا سوار کلک شد!
• دروازه‌بانی که گل خورده بود بر اثر مسمومیت روانه بیمارستان شد!
• جوجه اردک زشت منقارش را عمل کرد تا شبیه قو شود!
• شکارچی تا چشمش به شیر افتاد بی درنگ آنرا سرکشید!
• مار از پونه بدش میاد، من از مار، پونه از من!
• کی روش میشه به «کی روش» بگه کی روش، سه پنج دو در ایران می‌خواهد جواب بدهد!
• وقتی از کار بیکار شدم کودک درونم را به شیر خوارگاه سپردم!
• هنگام افطار ثروتمند سفره رنگین و فقیر سفره دلش را پهن کرد!
• در کله‌پزی مغز مرا خورد ومن زبان او را، او گرسنه ماند ولی من سیر شدم!
• شهردار زنجان پس از باز نشستگی شهردار زن جان شد!
• چاقو حسن یوسف را که دید، دستهٔ ی خودش را برید!
• سرخ پوست رنگ پریده صورتش را با سیلی سرخ نگه می دارد!
• حلاج هم که باشی پنبه ات را می زنند!
• تیرباران شد به دعای گربه کوره!
• مراد از خر شیطان پیاده نشد، شیطان هم سوار خر مراد شد!
• سبک سر با همه سر سنگین است!‏
• مرغ پخته را خام می کند روباه حیله گر!
• جا دارد از یخچالم که همیشه جا دارد تشکر کنم!
• وقتی که کار از کار گذشت من هم از خودم گذشتم!
• از چشم فیل افتاده بود از دماغش نیز هم!
• هر که بر آب آتش بریزد خاک باد!
• از آب کره بگیر آب کردنش بامن!
• شهریور مهرِآذر به دل بهمن افتاد!
• صاف رفتم توی دل چین و چروک برگشتم!
• از شوق پرواز در پوست خودم نمی گنجیدم، پوستم را کندند تا پرواز کنم!
• وقتی که سیاوش روسفید از آتش در آمد سودابه روسیاه از آب در آمد!

‏* بچه از تاب پرت شد، مادرش بی تاب شد!

• مغز بچه تاب برداشت، پدرش تاب را برداشت!!
• حضرت سلیمان قالیش را به باد داد و گفت باد ما را با خود خواهد برد!
• یه دختر دارم شاه نداره ماتم به کیش دادنش!
• از بی بخاری داماد عروس آتش به پا کرد!
• درخت زبان گنجشک را می داند اما جیک نمی زند!
• خسیس را بخیسانی هم نم پس نمی دهد!
• بحث کلامی می کردند با هم دو ناشنوا!
• بی دست و پا همیشه میان دست و پاست!
• در جنگ زرگری طلا کوب شدم!
• کلاهش را قاضی کرد سرش رفت!
• جراح گان در گرو عمل خود نهاد، غاقل از آنکه ساقی گان گرو گیر نبود!
• کوکی به کیفش زدم، کیفش کوک شد!
• قند در دلش آب می شود خود شیرین!
• برای خود سازی عارف باشگاه بدنسازی می رود، معتاد کنج خرابات!

اصغر رضایی گماری

• وقتی توی دلش را خالی کردن با توپ پر آمد
• گفت هوایت را دارم اما مرا به باد داد
• برای اینکه کسی به گرد پایم نرسد، همه را دست به سر می‌کنم‌
• قبل از اینکه به تو فکر کنم با آتش نشانی هماهنگ میکنم
• بعضی ها با سر در آوردن از زندگی دیگران دم درآورده اند.
• کله پز ، چشم گُذاشت مشتری ها سیر خوردند.
• مردان ، زنان را با دسبند پابند خود می کنند.
• بدون گواهی نامه هم می شود میدان را دور زد.
• جدول ها بیکاری ما را حل خواهند کرد.
• برای اینکه نگویند بالایِ چشمت ابروست همیشه روی دست هایم راه می روم!
• جهت احتیاط : هنگام ملاقات با افرادی که اخلاق سگی دارند با خود درخت حمل کنید.
• برای اینکه مردم را از بی تابی در بیاورند ، پارک می سازند.
• سرِ مدادم را که تراشیدم زبان در آورد.
• دست تنگی آدم را از پا در می آورد.
• آنقدر به خوشبختی پیله کردم تا پروانه شدم.
• متاهل شد تا دستِ به زن ، به دست بیاورد.
• برایِ اینکه نشان دهد آدم آهنی نیست ، هیچ وقت زنگ نمی زند.

مهدی فرج الهی

• نانوا هم جوش شیرین می‌زند، بیچاره فرهاد
• بهار با کاپشن می‌آید و با عرقگیر رکابی می‌رود.
• درزمستان درختان به هم محرم می‌شوند.
• نانوا هم جوش شیرین می‌زند، بیچاره فرهاد.
• قرص ماه در داروخانه پشت دخل نشسته بود.
• به دلم آمد که می‌آیی آمدی و دلم رفت.
• آفتاب و باران زندگی را تر و خشک می‌کنند.
• هوای آلوده عینک دودی را به مرخصی می‌فرستد.
• آتش از درخت بالا رفته بود و آتش‌نشان سعی می‌کرد اورا متقاعد کند پایین بیاید.
• گاوها در صف کشتارگاه همدیگر را هل می‌دهند.
• وصیت کردم در مجلس ختمم از گاز اشک آور استفاده کنند.
• دست از سرم برداری دست به دست می‌شوم.
• با آسودگی خاطر از روی پل عابر پیاده برای حواس‌پرت راننده دست تکان می‌دهم.
• از روی پل عابر پیاده عرض خیابان را به طول عمرم اضافه می‌کنم.
• عزرائیل زودتر از بقیه خودش را به صحنه تصادف می‌رساند.
• دست دست کنی دست به دست می‌شوم.
• نمی‌دانم چرا هرچقدر به قربانت می‌روم نمی‌رسم.
• از تلفن عمومی برای گفتن حرفهای خصوصی استفاده می‌کنم.
• وقتی دو دل شدم؛ زن دومم را اختیار کردم.
• مهرش به دلم افتاد؛ اما مهریه اش آنرا از دلم درآورد.
• از مهریه بالا برای انداختن انواع بعضی از ترشی جات استفاده می‌شود.
• اگر عشق نبود مخابرات تا به حال ورشکست شده بود.
• آنقدر نصیحت آویزه گوشم کردم که گوشهایم سنگین شده‌است.
• آدم بدقول اسکناس بدون گوشه است.
• شنیدن حرف مفت خیلی وقتها گران تمام می‌شود.
• لباس عافیت به تنم گریه می‌کند.
• از وقتی شنیدم سایه‌ام را باتیر می‌زنند، شبها بیرون می‌آیم.
• صندلی محافظه کار است.
• طناب دار همه تقصیرها را به گردن صندلی می‌اندازد.
• دزد پر توقع انتظار دارد سگ برایش قلاب بگیرد.
• فوتبالیست داستان روی قلم نویسنده فول کرد.
• در مستراح عمومی همه پا جای پای هم می‌گذارند.
• اندیشه در سکوت روزگار سپری می‌کند.
• اگر پول چرک کف دست باشد، مخارج سنگین زندگی حکم صابون آنتی باکتریال را دارد.
• شگفتا دهانم بوی شیر می‌دهد کله‌ام بوی قرمه سبزی.
• با ارئه فیش حقوقی ام عزرائیل را متقاعد کردم جانم را بگیرد.
• عاقبت در بالماسکه زندگی، رخ در نقاب خاک می‌کشیم.
• با جان کندن عزرائیل را ملاقات کردم.
• برای سفر آخرت بدنبال همسفر می‌گردم.
• تابستان در ختان را برای آمدن پاییز خوب می‌پزد.
• به لطف دسته کلاغها درخت عریان میوه داده‌است.
• بهار را در گلدان پس‌انداز می‌کنم.
• با یک گل می‌توان دل بهار را بدست آورد.
• آفتاب و باران زندگی را تر و خشک می‌کنند.
• سراب با آفتاب رفع تشنگی می‌کند.
• کوهنورد امیدوار از سقوط بالا می‌رود.
• لباسهایم روی چوب لباسی رفع خستگی می‌کنند.
• سقوط از ارتفاع جان می‌گیرد و ارتفاع در سقوط جان می‌دهد.
• زبان مادری گوسفند دوحرف دارد؛ ب و ع

عباس گلکار

• سپیده، شب‌رنگ باخته‌است.
• ستاره، حیران ظلمات است.
• ماه، نگران زمین است.
• ستاره، محو تماشای طلوع می‌شود.
• باران در پیشگاه بهاران به خاک می‌افتد.
• ناودان‌ها در مرگ باران سکوت می‌کنند.
• ای کاش اردیبهشت از زیر باران یک ریز نگاه می‌گذشت!

سهراب گل هاشم

• شاید حکیم نظامی پزشک ارتش بوده‌است.
• چون وقتمون خیلی کم بود، همه چیز بین ما زود تمام شد.
• وقتی از کارخانه باز نشسته شد در کار خانه با همسرش شریک شد.
• وقتی آبله مرغان گرفتم بیش از همه از خروس‌ها وحشت داشتم.
• بعضی‌ها مشغول ساخت و ساز هستند و بعضی‌ها مشغول ساخت و پاخت.
• فقط حرف‌های استاد ریاضی حرف حساب بود.
• مثل زودپز باش، درحالی که می‌جوشی به آرامی هم سوت بزن.
• شیرین‌ترین بازی‌ها نامزد بازی است، به شرطی که به ازدواج منتهی نشود!
• گل شیپوری نوازنده بزرگ ارکستر بزرگ باغ است.
• در کشورهای عقب مانده به قلم‌های بی جوهر آزادی داده می‌شود.
• قبض آب را که دید برق از سرش پرید.
• کشاورز عصبانی، بادمجان را زیر چشم می‌کارد.
• عشق‌های آبکی، در تابستان زود تبخیر می‌شود.
• فردا اولین روز از بقیه عمر شماست.
• بابت بدهی اش، تصمیم گرفت آینده اش را پیش فروش کند.
• آنچه هستید، شما را بهتر معرفی می‌کند تا آنچه می‌گویید.
• زندگی بدون عشق، مثل پیژامه بدون کش است.
• آرایشگر مدعی شد که از او سرشناس تر کسی نیست.
• بعضی از کشورها وسایل ارتباط جمعی دارند و بعضی‌ها وسایل اغفال جمعی.
• در جدال اعداد، این صفرها هستند که بی طرفند!
• طناب دار و صندلی به یک اندازه مقصرند.
• در زندگی بعضی‌ها هم نفس هستند و بعضی‌ها هم قفس.
• روان‌شناس‌ها و وکیلان زبان گرانی دارند.
• خود گوی و خود خند ای هنرمند، این است طنز هدفمند!
• بعضی‌ها محو قدرتند و بعضی‌ها در پی حذف آن.
• قند خون مزه تلخی به زندگی می‌دهد.
• از تجمع نجواها، فریاد متولد می‌شود.
• به خاطر پایمال کردن حقوق دیگران، کفش‌هایش را محاکمه کردند.
• مشکلات قابل حل زندگی را طلاق منحل می‌کند.
• با هنرها در مجلس هستند و بی هنرها در دفتر طنز بچه مشد.
• آنهایی که زبانشان دراز است، شخصیتی کوتاه دارند.
• بجز آدم پای دار، همه بیدارند.
• گاهی نگاهم در خیابان چشمانش راهپیمایی می‌کند.
• بیهوده متاز، مقصد همه خاک است.
• بعضی‌ها اهل دلند و بعضی‌ها تندیسی از خاک و گل.
• هر آدم خوب گذشته‌ای دارد و هر آدم گناهکار آینده‌ای.
• فریاد کشیدنی است اما کمتر وزن می‌شود.
• بعضی‌ها به عرض زندگی فکر می‌کنند و بعضی‌ها به طول آن.
• سرشناس تر از آرایشگرها کسی را نمی‌شناسم.
• همیشه درست می‌گویم اما نمی‌دانم چرا حق با دیگران است.
• باطری خورشید شبها زیر شارژر ماه است.
• بچه‌های فقیر فقط در زنگ انشاء به کنار دریا می‌روند.
• هر داغی، سرد می‌شود اما هیچ پخته‌ای خام نخواهد شد.

عباس گلکار نقل از کتاب ماه نگران زمین است

• طنز، روی مردم را باز می‌کند.
• درختان را می‌برند تا سیل به آنها اصابت نکند.
• آدم پرخور، صاحب سخن را تسلیم کرد.
• تملق، گندستایی می‌کند، انتقاد، گندزدایی.
• دوستی خر و خرسوار، ناشی از بیتمیزی خر است.
• اگر مرگ نبود، جادهٔ عمر به شکل دایره بود.
• نویسنده‌ای که نوشته اش را خواننده نمی‌فهمد، اگر ننویسد، زودتر به مقصد می‌رسد.
• مرگ، شایعهٔ عمر جاودانه را تکذیب کرد.
• توفان، درخت خشکیده را آسانتر می‌اندازد.
• دستی که درختان جنگل را می‌برد، ستونِ پنجم سیل است.
• پدر سالار، کودکِ بی کودکی است.
• در جنگ، بیش از کودکان، کودکی کشته می‌شود.
• گوش پاییز، سنگینتر از آن است که صدای پای بهار را بشنود.
• عدد ۴ به نقطهٔ نامعلومی چشم دوخته‌است.
• عدد ۸، هفتی است که بالانس زده.
• خدا، پرواز را آفرید، انسان قفس را.
• توهین و تملق در قاموسِ آینه نیست.
• سکوت، هیچ سخنی را سانسور نمی‌کند.
• قفس، خانهٔ امن پرندهٔ بی پرواز است.
• زمان، معطل ساعت تنبل نمی‌ماند.
• پرندهای که با قفساش کنار آمده، احساس آزادی می‌کند.
• جادهٔ متروک و مسافرِ منزوی، همدیگر را پیدا می‌کنند.
• ماهی ساده لوح، روی آب می‌آید تا از توجه گربه، تشکر کند.
• ای کاش نبودنت را هم با خودت برده بودی!
• آبشار، رودخانهٔ عمودی است.
• کابوس خشکسالی، صدای پای آب است.
• راه راستی از تونل وحشت واقعی می‌گذرد.
• قبرستان، جامعهٔ بی طبقهٔ همیشهٔ تاریخ است.
• مرگ، همه را لخت‌می‌کند.
• سیل و مرداب، افراط و تفریط جریان آبند.
• سگ گله، چنان هار شد؛ که گله به گرگ پناه برد.
• تزویر نگذاشته که کارخانهٔ طنز از بابت مواد اولیه در مضیقه باشد.
• پرواز شکسته، خودش را به قفس معرفی کرد.
• تبخیر تدریجی کودکی را، بزرگ شدن می‌نامیم.
• آینه به تو می‌بالد.
• سکوتِ جادهٔ متروک، جاودانه نیست.
• نه لاستیک ترکید، نه راننده خواب بود، جاده، جاخالی داد.

سامان فیروزی

• آقایان معتقدند آدم باید مرد باشد و خانم‌ها معتقدند مرد باید آدم باشد!
• سیارات منظومه شمسی به جمله «همیشه حق با مشتری است» اعتراض دارند!
• عشق مرا به دیوانه خانه کشاند چون معشوقه‌ام پرستار تیمارستان بود.
• بعضی‌ها دستشان رو می‌شود اما رویشان کم نمی‌شود.
• غزل قصیده‌ای است که عاشق شده باشد.
• معتادان به وسوسه شان جامه «عمل» می‌پوشانند
• جیغ بنفش، حاصل ترکیب جیغ طرفداران تیم‌های آبی و قرمز در ورزشگاه است.
• پس از گذاشتن عینک، از عشق با نگاه اول پشیمان شد.
• نوشته‌های سنگ قبر هر انسان هنگام تولدش نوشته می‌شوند.
• پستچی تنبل، نامه‌ها را به اولین صندوق پست سر راه می‌اندازد.
• دنیا پرستی همیشه بد نیست، مخصوصاً وقتی تو دنیای من باشی.
• جاذبهٔ معشوق بدتر از جاذبهٔ زمین انسان را بر زمین می‌کوبد.
• آدم‌های سربه زیر کمتر جواب سربالا می‌دهند.
• برای اینکه کفش‌هایش را برق بیاندازد، بندهای آن را در پریز فرومی‌کرد.
• شیرینی بعضی خاطرات مانند شیرینی لیمو شیرین با گذر زمان به تلخی می‌زند.
• آدم شیرین زبان برای خوردن چای به قند نیاز ندارد
• قبرستان کلی کشته-مرده دارد
• بعضی هواپیماها به جای «آن ور دنیا» آدم را به «آن دنیا» می‌برند.
• به نظر دانشمندان نژادپرست، دوغ تنها به خاطر رنگش از نوشابه سیاه بهتر است.
• تجلی عشق آسمانی را در مهماندار هواپیما دید.
• مرگ سایه در آغوش نور اتفاق می‌افتد.
• روزنامه‌های وابسته به محافل قدرت زورنامه هستند.
• می‌خواست حرف‌های گنده تر از دهانش بزند واژه‌ها در گلویش گیر کردند
• حیوانات آزادیخواه محل اختفای شیر را به شکارچی لو دادند.
• چون صورتش مثل ماه بود فقط فضانوردان عاشقش می‌شدند.
• مهم‌ترین هوادارانش ریه‌هایش بودند.
• پس از دادن صدقه، بلای هفتاد و یکم بر سرش نازل شد!
• من میگم بره، تو میگی نره!
• برادرم نگاهت را، خواهرم چگرت را!
• نمی‌دانم دشمنان مسئول بدبختی ما هستند یا مسئولان دشمن خوشبختی ما!
• با معشوقه اش صحبت می‌کرد، تلفنش عشقال(!) بود
• در جلسه کنکور، همه گزینه‌ها روی میز است

فاطمه شتابی وش

• اسباب بازی‌های کودکان مدرن شدند ولی دنیای خیال کودکان پوسید !!
• مادری که لالایی بلد نباشد، ترانه‌ای از زبان کودکش نخواهد شنید.
• نوزاد به دنیا نیامده، چک پول نقد نشدهٔ حساب ازدواج است.
• انتهای جادهٔ زندگی خانه ایست که مرگش نامند.
• گاو، جویده‌ترین کلمات را بر زبان می‌آورد: ما!
• گاهی آنقدر در دسترس هستم، که باید از من دور شد.

جمال ناصری

• برای عیادت از خیاط باشی کمپوت دکمه و پارچه گلی بردم!
• پرسپولیسی‌ها تو تقویم بیشترین طرفدار را دارند.
• تبعیدی ام ناآرامم سیزده ساله دانش آموزم زیرا زادهٔ سیزده آبانم!
• طلادوستان در هنر تذهیب می‌کنند
• آدم احمق تنها ورودی اش Mouseاست.
• بداقبال از بازار شانس خرید.
• کیش یک آدم‌کش، تروریست بودن است.
• کوه‌های بینالود از مشهد دودآلود دیده می‌شوند.

مهرداد حبیبیانی زند نقل از کتاب گاهی به نگاهم سر بزن

• گاهی به نگاهم سربزن. (نام کتاب)
• وقتی به توفکر می‌کنم، اندیشه‌ام ته می‌گیرد.
• تولدم در مرگم تمنای نجات دارد.
• زندگی در مرگ ته‌نشین می‌شود.
• وقتی به جنگ می‌اندیشم، وضعیت اندیشه‌ام قرمز می‌شود.
• زندگی سقوط انسان از کودکی به پیری است.
• صداقت تنها موجودی قلبم است.
• وقتی نماز می‌خوانم ایمانم قد می‌کشد.
• از مرز نگاهت پا را فراتر نمی‌گذارم.
• به زیر باران لحظه‌ها عمرم شور می‌رود.
• وجودت آبروی علاقه من است.
• با تو در سرزمین مهربانی برای خود برو و بیایی دارم.
• واژه معتاددر کتاب دائرةالمعارف هم تحت پیگرد است.
• برای نگاهت هستی ام را لاجرعه سر می‌کشم.
• وقتی نیستی هستی ام به خطرمی افتد.

کتاب گاهی به نگاهم سر بزن اثر مهرداد حبیبیانی زند

متین یحیی زاده

• بهار وقتی رسید که زیر پای آدم‌برفی سبز شده بود.
• خروسی که فمنیست شده بود قدقد می‌کرد.
• برای بیدار کردن وجدانم، ساعتم را کوک می‌کنم.
• هیچ فرشته ای آدم نمی‌شود.
• با نان‌هایی که آجر کرده بود کاخ ساخت.
• فحشا از سر و کول فقر بالا می‌رود.
• پرگار متعصب بجای دایره چهارگوش می‌کشید.
• در عزای مرگ جوانیم، موهای سفیدم را سیاه می‌کنم.
• از نگاه دلال خوب است که منظومهٔ شمسی مشتری دارد.
• ثروتمند تنها خطی را که نمی‌تواند بخواند «خط فقر» است.
• موش آزمایشگاه به آزادی موش فاضلاب غبطه می‌خورد.
• هیچ منجمی زمان وقوع «دل گرفتگی» را نمی‌داند.
• نقاشی که خانه نداشت آجر روی آجر می‌کشید.
• شاخ و برگ فکرش را که هرس کرد کوته فکر شد.