خسرو پرویزی

از ویکی‌گفتاورد

خسرو پرویزی (۶ ژانویه ۱۹۳۳ ~ ۱ اکتبر ۲۰۱۲) (۱۶ دی ۱۳۱۱ ~ ۱۰ مهر ۱۳۹۱) کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس ایرانی بود. زادهٔ آبادان در خانواده‌ای تنگستانی بوشهری، دیپلم‌گرفته؛ ابتدا به مطبوعات سینمایی روی آورد و خبرنگار و نویسندهٔ مجله‌های گوناگون بود. از سال ۱۹۵۸م/ ۱۳۳۷ش به کارگردانی سینما درآمد و تا ۱۹۷۶م/ ۱۳۵۵ش فعالیت داشت.[۱] پس از آن به ایالات متحده مهاجرت کرد. در آنجا به کار مطبوعاتی، تدریس سینمایی، عکاسی وفیلمبرداری مشغول شد. به سن هشتاد سالگی بر اثر سکتهٔ قلبی در لس آنجلس، کالیفرنیا، درگذشت.

گفتاوردها[ویرایش]

  • این «فیلمفارسی» که آقای هوشنگ کاووسی آن را باب کرد و عدهٔ زیادی هم از این واژه استفاده کردند به نظر من نوعی عقده گشایی فرنگ رفته هائی بود که قادر نبودند در سینمای آن زمان کشور ما فیلمی درست کنند که جوابگوی خواسته‌های مردم باشد.
  • سینما در درجهٔ اول یک صنعت است و باید هزینه تولید آن بازگردانده شود. چرا بعضی‌ها این قدر به سینمای هالیوود حمله می‌کنند. برای اینکه آن‌ها قادر نیستند فیلم هالیوودی بسازند وگرنه در اولین فرصت این کار را می‌کردند. هالیوود علاقه و خواست مردم را در نظر می‌گیرد و فیلم‌های باب طبع آن‌ها تولید می‌کند. سینما مرکز پندآموزی نیست. چه کسی گفته سینما کتاب و راهگشای اندیشه مردم است؟! سینما وسیلهٔ تفنن مردم است.
  • سال ۱۳۵۵ بود که برای فیلم‌سازی به هالیوود آمدم، اما به این نتیجه رسیدم که سینمای هر کشوری متعلق به مردم و فرهنگ آن کشور است؛ یعنی بیگانگان قادر نیستند اصلاً سینمای آنجا را درک کنند و این یک واقعیت است.
  • من خسرو پرویزی در قلب هالیوود به فاصلهٔ تهران تا لس آنجلس ۲۸ سال است از سینما دور افتاده‌ام.
    • ۹ دسامبر ۲۰۱۰/ ۱۸ آذر ۱۳۸۹؛ مصاحبه با «شهروند»[۲]

منابع[ویرایش]

  1. امید، جمال. فرهنگ سینمای ایران. تهران: نگاه، ۱۳۷۷ش-۱۹۹۸م. ۱۰۳. شابک ‎۹۶۴۶۱۷۴۸۹۲. 
  2. «گفت وگو با خسرو پرویزی از کارگردانان پیشکسوت سینمای ایران/ عارف محمدی». شهروند، ۹ دسامبر ۲۰۱۰. 

پیوند به بیرون[ویرایش]

ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ