دینو بوتزاتی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز Ashkan P. صفحهٔ بوتزاتی٬ دینو را به دینو بوتزاتی منتقل کرد: در ویکی‌پدیا نام او این‌چنین آورده شده‌است. |
|
(بدون تفاوت)
| |
نسخهٔ ۱۲ مهٔ ۲۰۱۳، ساعت ۱۱:۵۸
دینو بوتزاتی (به ایتالیایی: Dino Buzzati) (۱۶ اکتبر ۱۹۰۶ - ۲۸ ژانویه ۱۹۷۲) نویسنده ایتالیایی.
دروگو سرانجام فهمید و لرزش خفیفی بر اندامش افتاد. آب بود. آبشار دور دستی که از لابه لای تخته سنگ های نزدیک فرو می ریخت. بادی که صدای ریزش بسیار بلند آن را به نوسان در می آورد. بازی اسرار آمیز پژواک ها. از صدای متفاوت سنگ های مضروب٬ صدایی انسانی بر می خاست که حرف میزد٬ حرف میزد: حرف های زندگی مان را که تا فهمیدنشان راهی نبود. اما هرگز فهمیده نمیشدند. پس این سرباز نبود که آوازی را زمزمه می کرد. انسانی حساس به سرما٬ به تنبیه و به عشق. بلکه کوهستان متخاصم بود. دروگو فکر کرد چه اشتباه غم انگیزی. نکند همه چیز همین طور است. می پنداریم که اطرافمان پر از مخلوقاتی شبیه به ماست. در حالی که جز یخ و سنگ هایی که به زبانی بیگانه با ما سخن می گویند نیست. در شرف دست دادن با دوستی هستیم. اما بازو٬ بی حس٬ فرو می افتد و لبخند٬ خاموش می شود. چون در می یابیم کاملا تنهاییم.
باد بر شنل با شکوه افسر می کوبد و حتی سایه لاجوردین روی برف٬ چون پرچمی تکان می خورد. ماه می رود٬ می رود٬ آهسته٬ اما بی لحظه ای درنگ٬ نا شکیبای سحر. قلب جیوانی دروگو در سینه می تپد.
از کتاب صحرای تاتارها (1940) (Il deserto dei Tartari). ترجمه ی محسن ابراهیم. نشر مرکز ۱۳۷۹