بخشندگی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌گفتاورد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
gfgb
جز حذف الگوی نامرتبط+حذف موارد نامرتبط+حذف موارد بدون منبع
خط ۱: خط ۱:
سخاوت، جود و بخشش یکی از اصول اخلاقی انسانی است.بخشش نشانگر آن است که عطا کننده فضیلت دارد و گیرنده نیازمند و محتاج است.
سخاوت، جود و بخشش یکی از اصول اخلاقی انسانی است.بخشش نشانگر آن است كه عطا كننده فضيلت دارد و گيرنده نيازمند و محتاج است. از این رو،دین اسلام بخشش پنهانی را بهترین بخشش ها می داند.جود و بخشش به معناي نرمي و ملايمت آمده و در اصطلاح به کسي جواد و سخاوتمند مي گويند که جوانمرد و بخشنده باشد. اسلام، پيروان خود را به داشتن چنين اخلاق حسنه اي ترغيب کرده و پيشوايان این دین از بخشنده ترين مردم زمان خويش بودند.دستور این است که انسان بايد از اموال خود بذل و بخشش کند و بخشيدن از اموال ديگران و اموال عمومي و دولتي نه تنها سخاوت نيست، بلکه خيانت است.


==حدیث==
==حدیث==
*با بخشش، علاقه و محبت مردم را به سوى خود جلب كن؛ زيرا خداوند عطا و بخشش را رمز مهر و محبت و تنگ نظرى و بخل را كليد عداوت و دشمنى قرار داده است. به خدا سوگند! اينكه شما چيزى از من بخواهيد و من آن را به شما بدهم، نزد من دوست داشتنى‏تر از آن است كه چيزى از من نخواهيد و من هم چيزى به شما ندهم و در نهايت، نسبت به من احساس كينه و دشمنى كنيد.
**جعفر بن محمد الصادق


*سخاوت مرد، او را محبوب مخالفان می‌کند و بخل، او را مورد خشم فرزندانش قرار می‌دهد.
**علی بن ابیطالب،(شرح غرر و و درر، ج ۹، ص ۳۵۹.)


*سخاوت مرد، او را محبوب مخالفان مي کند و بخل، او را مورد خشم فرزندانش قرار مي دهد.
**علی بن ابیطالب،(شرح غرر و و درر، ج ص 359.)


==قصارها==
*دريافت کردن بدون بخشيدن ممکن نيست پس ببخش تا به تو بخشيده شود.
**''ایلیا میم''

*به نام خداوند بخشندة مهربان، ببخش و محبت کن و مهرvdfvfdvdfبان باش.
**''ایلیا میم''

*خداوند بواسطه آنچه در ذهن و قلب توست، با تو رفتار مي‏كند، از تو مي‏گيرد و به تو مي‏بخشد.
**''ایلیا میم''

==پیوند به بیرون==
{{ویژگی‌های یک مسلمان}}
[[رده:موضوع‌ها]]
[[رده:موضوع‌ها]]
[[رده:اسلام]]

نسخهٔ ‏۱۶ مارس ۲۰۱۲، ساعت ۰۹:۴۹

سخاوت، جود و بخشش یکی از اصول اخلاقی انسانی است.بخشش نشانگر آن است که عطا کننده فضیلت دارد و گیرنده نیازمند و محتاج است.

حدیث

  • سخاوت مرد، او را محبوب مخالفان می‌کند و بخل، او را مورد خشم فرزندانش قرار می‌دهد.
    • علی بن ابیطالب،(شرح غرر و و درر، ج ۹، ص ۳۵۹.)