نمایش مبدأ برای ابن جبیر

'''[[w:en:Ibn Jubayr|محمد بن احمد بن جبیر کُنانی]]''' با کنیهٔ ''ابوالحسن''، شهرت‌یافته به '''ابن جُبَیر''' ([[w:۱ سپتامبر|۱ سپتامبر]] [[w:۱۱۴۵ (میلادی)|۱۱۴۵]]، [[والنسیا]] - [[w:۲۹ نوامبر|۲۹ نوامبر]] [[w:۱۲۱۷ (میلادی)|۱۲۱۷]]، [[اسکندریه]]) جغرافی‌دان، رهنورد، شاعر و مؤلف عرب اندلسی بود.

== گفتاوردها ==
* «سرزمین‌های شرق و غرب برابر نباشد که شرق به شایستگی برتری یافته است. بنگر به [[خورشید]] فروزان به گاهِ برآمدن که شکفته می‌شود، می‌دمد، درخشندگیِ برآمدنش شادی می‌افزاید. نیز هنگام غروب بدان بنگر که رنگ به زردی می‌زند و زان پس افق‌ها ظلمانی شود. در ناروایی آن روز که خورشید از غرب برآید، همین بس که آن روز ندای فنای [[جهان]] را در دهند.»
** ترجمهٔ شعر او به نثر<ref>{{یادکرد وب |نشانی=http://www.aldiwan.net/poem2410.html|عنوان=الدیوان» العصر الایوبی» ابن جبیر الشاطبی» لا یستوی شرق البلاد وغربها|تاریخ بازدید=۱۱-۰۲-۲۰۱۷|اثر=الدیوان}}</ref>
* «اگر آدمی شریف شناخته شود از پرتوی شرف ذاتی و احسان بُوَد و نیز به فضل و مهربانی است که سرآمد اقران شود.{{سخ}}آدمی را سزد را که زبان خویش نگاه دارد، چنان‌که پلک مردمک دیده را نگاه می‌دارد. {{سخ}}چه بسا کلمه‌ای که به گفتنش آدمی را دچا لغزشی ناگفتنی کند، چه بسا لغزش زبان‌های تند که پوشیدنِ جامه سوگ در پی آرَد.{{سخ}} ما در روزگاری به سر می‌بریم که جز آن کس که به نفاق عمل کند بهره‌ای از مال انفاق نمی‌برد.»<ref>{{یادکرد کتاب| عنوان =سفرنامهٔ ابن جبیر| ترجمه =پرویز اتابکی | سال =۱۳۷۰| ناشر =مؤسسهٔ چاپ و انتشارات آستان قدس رضوی|مکان =مشهد | صفحه =۲۵}}</ref>
* «هر سفری را فصلی و زمانی است و سفر دریا در همان اوانِ مرسوم و معهودِ خود رواست و بر کشتی نشستن در فصل زمستان بس دشوار و خطاست… زنهار از در شدن به چنین خطر بپرهیز و از دریانوری در غیر موسمِ سفر بگریز…»<ref>{{یادکرد کتاب| عنوان =سفرنامهٔ ابن جبیر| ترجمه =پرویز اتابکی | سال =۱۳۷۰| ناشر =مؤسسهٔ چاپ و انتشارات آستان قدس رضوی|مکان =مشهد | صفحه =۳۸۴}}</ref>

== منابع ==
{{پانویس}}

{{ترتیب‌پیش‌فرض:ابن جبیر}}

[[رده:جغرافی‌دانان]]
[[رده:شاعران عرب‌زبان]]
[[رده:شاعران عرب‌]]
[[رده:سفرنامه‌نویسان]]
[[رده:اهالی اسپانیا]]
[[رده:زادگان ۱۱۴۵ (میلادی)]]
[[رده:درگذشتگان ۱۲۱۷ (میلادی)]]