یوهان مارتین کلادینیوس

از ویکی‌گفتاورد

یوهان مارتین کلادینیوس (۱۷ آوریل ۱۷۱۰ در ویتنبرگ-۱۰ سپتامبر ۱۷۵۹ در ارلانگن) فیلسوف، متکلم و مورخ آلمانی که به عنوان یکی از بنیان‌گذاران هرمنوتیک شناخته می‌شود.

گفتاوردها[ویرایش]

دربارهٔ فلسفهٔ تأویل[ویرایش]

  • «شناخت ناچیزی نسبت به این رشته در حوزهٔ فلسفه به چشم می‌خورد. قواعد انگشت‌شماری دارد که مملو از استثناءاند... این قواعد که آن‌ها را یک رشته مستقل به شما نمی‌آورند، در میان نظریه‌های مربوط به عقل جای داده بودند. نظریهٔ خِرَر به مسائل مربوط به معرفت‌شناسی عمومی می‌پردازد و نمی‌تواند عمیقاً وارد قلمرو تاریخ، شعر و سایر حوزه‌های ادبی شود. جای تأویل همین جاست نه در نظریهٔ عقل. هرمنوتیک به کلی رشتهٔ مستقلی است و جای خاص خود را دارد...»
  • «در سایر مواردی که یک متن را به طور کامل نمی‌فهمیم نیازمند تأویل هستیم. تأویل در هر مورد متفاوت است. به همین دلیل برای فهم هر عبارت مبهم یا نامفهوم باید شکل خاصی از تأویل را به کار گرفت.»
  • «تأویل می‌تواند خود را به شکل‌های بیشماری نشان دهد، اما درست همان‌طور که اعمال تکرارشوندهٔ بشری تابع قوانین خاصی هستیند، یک تأویل نیز در بند اصول مشخصی است که ممکن است در موارد مشخصی به چشم بیاید. در این نکته اتفاق نظر وجود دارد که در صورتی یک رشته به وجود آمده است که بتوان اصول متعدد متعلق به یک نوع از عمل را تبیین و اثبات کرده و همبستگی‌های آن‌ها را نشان داد. بدین ترتیب، تردیدی نیست هنگامی که بر اساس قواعد خاصی تأویل می‌کنیم یک رشته به وجود آمده است. ما به این رشته در زبان یونانی هرمنوتیک و در زبان خودمان فن تأویل می‌گوییم.»
  • «پیش از آن‌که معدود اصول تأویل پذیرفته شوند و در اختیار سایر رشته‌ها قرار گیرند، انواع سوءتفسیر و تحریف‌ها به عمل می‌آمد. مردان بسیاری که اسم و رسمی داشتند آراء خود را به منزلهٔ نظر و تأویلی صائب از نویسنده ارائه می‌کردند، بی‌آن‌که دلیلی برای آن اقامه کنند... به تدریج با ارائه قواعد تأویل در برابر این‌گونه تأویل‌های دلبخواهانه ایستادگی شد و این قواعد به اصول هرمنوتیک بدل شدند.»

دربارهٔ او[ویرایش]

  • «کلادینیوس پیش‌بینی نمی‌کرد که روزی بسیاری از اصول تأویلی که او با عشق و علاقه بر اساس ارزش‌های فکری روشنگری تدوین کرده بود، به طور کامل کنار گذاشته می‌شوند.»

منابع[ویرایش]

ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ
  1. ایوُن شِرَت، فلسلفهٔ علوم اجتماعی قاره‌ای، ترجمهٔ هادی جلیلی، تهران: نشر نی، ۱۳۸۷، صفحهٔ ۸۵.
  2. شِرَت، فلسلفهٔ علوم اجتماعی قاره‌ای، صفحهٔ ۸۶.
  3. شِرَت، فلسلفهٔ علوم اجتماعی قاره‌ای، صفحهٔ ۸۶.
  4. شِرَت، فلسلفهٔ علوم اجتماعی قاره‌ای، صفحهٔ ۸۸.
  5. شِرَت، فلسلفهٔ علوم اجتماعی قاره‌ای، صفحهٔ ۸۸.