یدالله بن ابوالقاسم تویسرکانی با تخلُّص مایل (۱۸۸۶، تویسرکان - ۱۱ مه ۱۹۵۰) مقام‌دار آموزشی، آموزگار، روزنامه‌نگار، شاعر و مترجم ایرانی بود.[۱]
ساز وزیری
| ساز طرب، وزیری اگر ساز می‌کند | |
برپا هزار شور ز شهناز می‌کند |
| هر گوشه حسن او چه برون افتد ز نقاب | |
رضوان دری ز باغ جنان باز می‌کند |
| بازار گرم گشته ز اصناف مشتری | |
زو می‌خرند هرچه فزون ناز می‌کند |
| از هر طرف قراول مژگان مراقب است | |
از بسکه فتنه چشم تو آغاز می‌کند |
| هم می‌کشد به غمزه و هم زنده می‌کند | |
جادوگر است و قدرت اعجاز می‌کند |
| بی‌طاقتی نگر که ز نیش گرامفون | |
اسرار سینه فاش به آواز می‌کند |
| حسرت برم به بخت بلند هوانورد | |
کاو از فراز کوی تو پرواز می‌کند |
| راز درون مپرس که چشمت به هیپنوتیزم | |
با یک نگاه کشف دو صد راز می‌کند |
| مایل به خاک مقدم جانانه سر نهاد | |
خود را بدین وسیله سرفراز می‌کند[۱] |
فکر آینده
| دانی ز چه با عواطف زندهٔ خویش | |
کرده است اروپا همه را بندهٔ خویش |
| ما جمله به فکر ذکر بگذشتهٔ خود | |
آن‌ها همه در خیال آیندهٔ خویش[۱] |
