گی‌یرمو مارتینس
گی‌یرمو مارتینس (به اسپانیایی: Guillermo Martínez) (زادهٔ ۲۹ ژوئیه ۱۹۶۲)، از نویسنده رمان و داستان کوتاه آرژانتینی و از نویسندگان نسل سوم ادبیات معاصر آمریکای لاتین است.
گفتاوردها
[ویرایش]جنایات نامحسوس
[ویرایش]- «سلدم گفت: «امیدوارم زیاد ترس از بیمارستان نداشته باشی. بیمارستان ردکلیف یه کمی آدمو افسرده می کنه. ساختمونش هفت طبقه س. لابد اسم اون نویسنده ایتالیاییه «دینو بوتزاتی» به گوشت خورده، یه داستانی داره دقیقاً به همین اسم: هفت طبقه. این داستانو براساس اتفاقایی نوشته که یه بار وقتی اومده بود آکسفورد سخنرانی کنه براش افتاد.»[۱]
- «بوتزاتی از پرستار پرسید کیا طبقهٔ اول کار می کنن. پرستار به بوتزاتی جوابی داد که تو داستانش هم هست: فقط کشیش بیمارستان. بوتزاتی تو داستانش نوشته تو اون یه ساعتی که گذشت تا دکتر بیاد، این مسئله که حس وحال ریاضی داشت براش یه جور وسواس ذهنی شد. به خودش گفت طبقهٔ چارم دقیقاً وسط شمارش معکوس هفت تا یکه. دچار یه جور ترس خرافات زده شد که مطمئنش می‌کرد اگه یه طبقهٔ دیگه پایین بره کارش تمومه.»
- «گفت مرده تنها کسیه که از یه تصادف اتوموبیل باقی مونده. گفت گاهی طبقهٔ سوم خیلی پرسروصداس، خیلی از پرستارای اون طبقه گوش بند می بندن. اما احتمالاً خیلی زود مرد بی نوا رو می برن طبقهٔ دوم و دوباره آرامش برقرار می شه. سلدم با سر به تودهٔ آجری تیره ای اشاره کرد که حالا برابرمان بود. گفتی تقلا می‌کند تا قصه اش را تمام کند. با همان لحن آرام و سنجیده گفت: «بوتزاتی روز بیست وهفتم ژوئن سال ۱۹۶۷ رفته بیمارستان، دو روز بعد تصادفی که زنم و جان و سارا توش مردن. اون مرده که تو طبقهٔ سوم درد می‌کشیده من بودم.»
منابع
[ویرایش]
- ↑ گی یرمو مارتینس، جنایات نامحسوس، ترجمهٔ ونداد جلیلی ، انتشارات نشر چشمه، ۱۳۹۵.