ژرژ باتای
ژرژ آلبر موریس ویکتور باتای (به فرانسوی: Georges Albert Maurice Victor Bataille) (زادهٔ ۱۰ سپتامبر ۱۸۹۷ - درگذشته ۸ ژوئیه ۱۹۶۲) از فیلسوفان فرانسوی‌ای است که پیشگام و الهام‌بخش بسیاری از فیلسوفان پساساختارگرا و پسامدرن فرانسوی در سال‌های پس از جنگ جهانی دوم شد.
گفتاوردها
[ویرایش]- «اکثر اوقات درست زمانی که برای به نگارش درآوردن یک اثر تلاش کرده‌ام، پیش از به پایان رساندن آن، زوال و فرسایش به سراغم آمده. کم‌کم با غایت اثرم بیگانه می‌شوم: همان اثری که خود به هیئت کلمه درآورده‌ام... از خودم گریزان می‌شوم و کتابم هم در نهایت از من می‌گریزد.»
- «تجربه‌های درونی»[۱]
- «ضدشناخت همان دالی است که وجد را شکوفا می‌سازد... وجد و جنون شوریدگی نخستین شناخت ادراکی ما است، مشخصا همان نقصان یا برسازنده نقصانی که من، زندگی من، و تمام نوشته‌هایم نشان می‌دهند.»
- «تجربه‌های درونی»[۱]
- «تجربه یگانه غایت و قدرت است: و همین قدرت است که به‌غایت می رساندش.»
- «تجربه‌های درونی»[۱]
دربارهٔ او
[ویرایش]- «پروژهٔ پست‌مدرنِ ناالهیاتِ ژرژ باتای، آن دینِ بدون خدایی که او مد نظر داشت، هیچ نوع سازگاری از تفکر اخلاقی را به وجود نیاورده است؛ اما حداقل باتای و متفکرانی نظیر او فهمیده بودند که هنگامی که یکتاپرستی را کنار می‌گذاریم، اخلاق را به همان صورتِ گذشته نمی‌توانیم حفظ کنیم و مثلاً دربارهٔ ادعاهای فراگیر اخلاق لیبرال به‌شدت دچار تردید می‌شویم.»
