هادی رنجی تهرانی

از ویکی‌گفتاورد

هادی رنجی تهرانی (۱۲۸۶–۴ اسفند ۱۳۳۹) شاعر ایرانی بود.

شعر[ویرایش]

به چشم تنگ‌دلان، مهر و ماه هر دو یکیست      به نزد کور، سپید و سیاه هر دو یکیست
به عقل کودک نوپا بلند و پستی نیست      که پیش اهل جنون راه و چاه هر دو یکیست
درخت خرد و کهن پیش اره یکسان است      که نزد باد اجل، کوه و کاه هر دو یکیست
زجان‌گذشته چه فرقی به راه و چاه دهد      به‌گوشه‌گیر جهان، فقر و جاه هر دو یکیست
ز فعل نیک و بد خویشتن مشو غافل      گمان مدار ثواب و گناه هر دو یکیست
فقیر را ز غنی کم نمی‌توان خواندن      چنان‌که خلقت مسکین و شاه هر دو یکیست
غرض ز دیر و ز کعبه خدا بود رنجی      وگرنه صومعه و خانقاه هر دو یکیست[۱]

منابع[ویرایش]

  1. نظمی تبریزی، علی. دویست سخنور؛ تذکرةالشعرای منظوم و منثور. چاپ دوم. تابش، ۱۹۷۶. ۱۱۹.