نصر بن منصور
ابوالمظفّر نصر بن منصور بن محمد متخلص به استغنا و مشهور به استغنای نیشابوری از شاعران قرن چهارم قمری.هم عصر سامانیان .از شعرای دوره ی نخستین شعر فارسی دری است ازین روی بیشتر اشعارش موجود نیست.
گفتاورد
[ویرایش]- « به ماه ماندى اگر نیستی اش زلف سیاه /به زهره ماندى اگر نیستی اش مشكین خال //رخانش را به یقین گفتمى كه خورشید است /اگر نبودى خورشید را كسوف و زوال .»
منابع
[ویرایش]- لباب الالباب (23 /2)،
- تاریخ ادبیات در ایران (438 /1)،
- تاریخ ادبى ایران (679 /1)،
- سخن و سخنوران (43)،
- فرهنگ سخنوران (56)،
- لغتنامه (ذیل/ ابوالمظفر)، مجمع الفصحا (234 /1).
