نصر بن منصور

ابوالمظفّر نصر بن منصور بن محمد متخلص به استغنا و مشهور به استغنای نیشابوری از شاعران قرن چهارم قمری.هم عصر سامانیان .از شعرای دوره ی نخستین شعر فارسی دری است ازین روی بیشتر اشعارش موجود نیست.

گفتاورد

• « به ماه ماندى اگر نیستی اش زلف سیاه /به زهره ماندى اگر نیستی اش مشكین خال //رخانش را به یقین گفتمى كه خورشید است /اگر نبودى خورشید را كسوف و زوال .»

منابع

• لباب الالباب (23 /2)،
• تاریخ ادبیات در ایران (438 /1)،
• تاریخ ادبى ایران (679 /1)،
• سخن و سخنوران (43)،
• فرهنگ سخنوران (56)،
• لغت‏نامه (ذیل/ ابوالمظفر)، مجمع الفصحا (234 /1).