نالی
ظاهر
مُلّا خضر بن احمد میکائیلی شهرتیافته به نالی (۱۷۹۸، شهرزور سلیمانیه - ۱۸۵۵، استانبول) شاعر کردی، صوفی نقشبندی، زبانشناس، حقوقدان و مترجم کردتبار عراقی در سدهٔ نوزدهم میلادی - دوران عثمانی - بود؛ به زبانهای فارسی، ترکی و عربی نیز سرود.[۱]
گفتاوردها
[ویرایش]ابروان تو طبیبان دل افگارانند | هر دو پیوسته ازآن بر سر بیمارانند | |
گنج رخسار تو دیدن نبود زهره مرا | که ز زلف تو برو خفته سیه مارانند | |
ما هزاران، ز غمت خسته و ناکام، ولی | کامیاب از گل روی تو خس و خارانند | |
بر سر کوی خود از گریه مکن منع مرا | زانکه گلهای چمن منتظر بارانند | |
نرگسان تو که خواب همه عالم بردند | خفتگانند، ولی رهزن بیدارانند | |
نه تو تنها به غمِ عشق دچاری نالی | هرکجا مینگری، جمع گرفتارانند[۱] |
منابع
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ روحانی، بابا مردوخ. «نالی». در تاریخ مشاهیر کرد. ج. اول (عرفا، علما، ادبا و شعرا). تهران: انتشارات سروش. ص ۴۱۳. شابک ۹۶۴۳۷۶۰۴۰۵.