میشل عزیز

میشل عزیز (به ایتالیایی: Caro Michele) رمانی است نوشته ناتالیا گینزبرگ، نویسنده ایتالیایی، که در سال ۱۹۷۳ میلادی به چاپ رسید.

گفتاوردها

• «در مرحله ای از زندگی ندامت‌های خودمان را مثل بیسکویت در فنجان قهوه خود فرومی‌کنیم.»
• «وقتی به مو فرفری گفتم که اتاق‌های اینجا با موکت فرش شده دلم می‌خواست او به من حسادت کند. از این که مدام به من دلسوزی کند خسته شده بودم. آدم حوصله اش سر می‌رود که مردم دائم به حالش دلسوزی کنند.»
• «انسان فقط خاطرات خوش را دوست ندارد. در مرحله ای از زندگی متوجه می‌شویم که خود خاطرات را دوست داریم.»
• «برای تربیت کردن کسی اول باید از خودمان رضایت و اطمینان داشته باشیم.»
• «آدم می تاوند عاشق هر کسی بشود. حتی عاشق کسی که مضحک و عجیب و غم‌انگیز باشد.»
• «همه ما در خراب کردن زندگی خود متخصص هستیم. خودمان را به وضعی می‌کشانیم که هیچ‌کس نمی‌تواند راهی پیش پایمان بگذارد. آن وقت نه راه پس داریم نه راه پیش.»
• «هر چه قدر سن بالاتر می‌رود، صبر و تحمل نیز بیشتر می‌شود. تنها سرچشمه ای که در بشر بیشتر می‌شود. بقیه، خشک می‌شوند.»
• «با شناختن مردم همیشه یک‌کمی دلمان برایشان می‌سوزد. برای همین است که با بیگانگان راحت تر هستیم. چون هنوز آن لحظه دلسوزی و تنفر شروع نشده‌است.»

جستارهای وابسته

• ناتالیا گینزبرگ