منوچهر امیری
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
تنهایی
عشق
مرگ
منوچهر امیری (۱۹۲۰، کرمانشاه - ؟ مه ۲۰۱۰، آمریکا) دکترای زبان و ادبیات فارسی، استاد دانشگاه، کنشگر فرهنگی، مؤلف، پژوهشگر، مترجم و شاعر ایرانی بود.[۱]
گفتاوردها[ویرایش]
- «هرگز ادعای شاعری نداشته و ندارم و اگر به قول فرصت شیرازی گهگاه از طبع فضول رطب و یابسی سر زده، آن را برای دلم و حسب حال خودم سرودهام. از آنچه شعر نو نام گرفته است رویگردان نیستم، اگر در آنها اصول ادبی و هنری رعایت شده باشد میپسندم و با برخی از شاعران نوپرداز دوستی داشتهام، بهخصوص شادروان اخوان ثالث؛ طبعآزمایی بنده بیشتر در شعر سنتی و کلاسیک بوده است…»[۱]
مُردم به خدا بیتو در این تنهایی | ای جان عزیز من تو کی میآیی | |
خود را بکُشم یا بکِشَم جور تو را | فرمانبر تو منم، چه میفرمایی؟[۱] |
ای عشق تو هوش و خرد و رای منی | تو خواب و خیال و وهم رؤیای منی | |
در جان و تن و ریشه و رگهای منی | من قطرهٔ ناچیز و تو دریای منی[۱] |
ای مرگ مرا ز عمر سیری نبوَد | هرگز گلهای ز عهد پیری نبوَد | |
من آمر و سرنوشت من مأمور است | بیهوده مرا نام، امیری نبوَد![۱] |
منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ۱٫۴ برقعی، محمدباقر. سخنوران نامی معاصر ایران. ج. اول. نشر خرم، چاپ ۱۳۷۳. ص۳۸۵. شابک ۹۷۸۹۶۴۹۹۷۲۴۰۴.