معصومه تقیپور
ظاهر
معصومه تقیپور خُمامی (۱۹۵۵) (۱۳۳۴ش) بازیگر و شاعر ایرانی است. زادهٔ تهران و دیپلمگرفتهٔ دبیرستان؛ از سال ۱۹۷۲م/ ۱۳۵۱ش به تئاتر، از ۱۹۷۴م/ ۱۳۵۳ش به سینما و از ۱۹۷۳م/ ۱۳۵۲ش به تلویزیون درآمد و نقشهایی آفرید. به دوبله، فیلمنامهنویسی، آموزش تئاتر و کارگردانی نیز مشغول شد سپس به سوئد مهاجرت کرد. [۱]
گفتاوردها
[ویرایش]شعر
[ویرایش]راز[۲]
حرفِ پنهانِ مرا تنها تو میدانی و بس | بیپناهی را، ز چشمانم تو میخوانی و بس | |
خالیِ دستانِ من سرشارِ دستِ توست | غربتِ دستِ غریبم را تو درمانی و بس | |
بغضِ تلخی شهربندِ سینهام گشت از ازل | همچنان فریادِ ابری، لطفِ بارانی و بس | |
از غروبِ بیکسی تا شانههایت آمدم | گریههای بیشکیبنم را تو دامانی و بس | |
گفته بودی در سرایِ بیکسِ دل تا سحر | همنفس با من تو میمانی، تو میمانی و بس | |
تکیهگاه پیکر عصیانیام، آیا تویی؟ | در حریمم ماندگاری یا که مهمانی و بس؟ |
منابع
[ویرایش]- ↑ امید، جمال. فرهنگ سینمای ایران. تهران: نگاه، ۱۳۷۷ش-۱۹۹۸م. ۱۲۲. شابک ۹۶۴۶۱۷۴۸۹۲.
- ↑ تقیپور، معصومه. صدای سکوت. تهران: روزبهان، ۱۳۸۴ش-۲۰۰۵م. ۲۵. شابک ۹۶۴۸۱۷۵۲۷۶.