پرش به محتوا

معصومه تقی‌پور

از ویکی‌گفتاورد

معصومه تقی‌پور خُمامی (۱۹۵۵) (۱۳۳۴ش) بازیگر و شاعر ایرانی است. زادهٔ تهران و دیپلم‌گرفتهٔ دبیرستان؛ از سال ۱۹۷۲م/ ۱۳۵۱ش به تئاتر، از ۱۹۷۴م/ ۱۳۵۳ش به سینما و از ۱۹۷۳م/ ۱۳۵۲ش به تلویزیون درآمد و نقش‌هایی آفرید. به دوبله، فیلمنامه‌نویسی، آموزش تئاتر و کارگردانی نیز مشغول شد سپس به سوئد مهاجرت کرد. [۱]

گفتاوردها

[ویرایش]

شعر

[ویرایش]
راز[۲]
حرفِ پنهانِ مرا تنها تو می‌دانی و بس      بی‌پناهی را، ز چشمانم تو می‌خوانی و بس
خالیِ دستانِ من سرشارِ دستِ توست      غربتِ دستِ غریبم را تو درمانی و بس
بغضِ تلخی شهربندِ سینه‌ام گشت از ازل      همچنان فریادِ ابری، لطفِ بارانی و بس
از غروبِ بی‌کسی تا شانه‌هایت آمدم      گریه‌های بی‌شکیبنم را تو دامانی و بس
گفته بودی در سرایِ بی‌کسِ دل تا سحر      هم‌نفس با من تو می‌مانی، تو می‌مانی و بس
تکیه‌گاه پیکر عصیانی‌ام، آیا تویی؟      در حریمم ماندگاری یا که مهمانی و بس؟


منابع

[ویرایش]
  1. امید، جمال. فرهنگ سینمای ایران. تهران: نگاه، ۱۳۷۷ش-۱۹۹۸م. ۱۲۲. شابک ‎۹۶۴۶۱۷۴۸۹۲. 
  2. تقی‌پور، معصومه. صدای سکوت. تهران: روزبهان، ۱۳۸۴ش-۲۰۰۵م. ۲۵. شابک ‎۹۶۴۸۱۷۵۲۷۶. 

پیوند به بیرون

[ویرایش]
ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ