مصطفی طاری

از ویکی‌گفتاورد

مصطفی کامران‌فرد مشهور به طاری (۱۹۴۵م/ ۱۳۲۴ش) بازیگر ایرانی است. زادهٔ تهران، دانش‌آموختهٔ تئاتر از دانشکده هنرهای دراماتیک؛ از سال ۱۹۷۱م/ ۱۳۵۰ش به تئائر، از ۱۹۷۴م/ ۱۳۵۳ش به سینما و از ۱۹۸۵م/ ۱۳۶۴ش به تلویزیون درآمد و نقش‌هایی آفرید.[۱]

گفتاوردها[ویرایش]

  • بازیگر همیشه در شخصیت‌پردازی به نوعی خودش را به چالش می‌کشد؛ چون اگر اشتباه کند جای بازگشت ندارد. اصطلاحاً ما با نقش‌هایمان زندگی کرده‌ایم و طوری با آن کاراکتر ارتباط برقرار کردیم که مخاطب همذات‌پنداری داشته باشد. بسیار مهم است که فیلمنامه خوب را بازیگر بتواند به کاراکترها و شخصیت‌هایش هویت ببخشد. وقتی نقشی به من پیشنهاد می‌شود ابتدا می‌بینم که چه کسی کارگردانی کار را برعهده دارد، تمام نقش‌هایم را خودم انتخاب می‌کنم و خوشحالم که نقشی به عنوان وظیفه نگرفته‌ام. نقش منفی و مثبت برایم فرقی ندارد اما نقش منفی جلوه بیشتری دارد. من بیش از ۳۰ سال است که در این حرفه کار می‌کنم اما نقش منفی جلوه بیشتری دارد. وقتی بازی در کاری را می‌پذیرم گویی تازه‌وارد این عرصه شده‌ام و انگیزه و تلاشم این است که جلوی دوربین تحول و نوآوری دور از تکرار ارائه دهم. بازیگر نباید ماشین باشد و راحت هر کاری را اجرا کند.
  • من بازیگر کم‌کاری‌ام، چون همیشه اعتقاد داشته‌ام اگر قرار است همیشه جلوی تصویر باشم نقشی را کار می‌کنم که برای خودم باشد.
  • بعد از ۵۲ سال کار کردن همیشه به این فرهنگ معتقدم که باید انسان با اطلاعات کافی، تفکر و انگیزه با مقوله فرهنگ برخورد کند. در این مسیر هدفمند باشد وقتی به هدفی فکر نکند و معتقد مسیری نباشد در واقع مخاطب هم با نوعی بی‌انگیزگی مواجه می‌شود.
  • استعداد سر جای خود، اما هنرمند باید با فرهنگ و هنر نمایش در ارتباط باشد. به روز و با صداقت جلو برود و از مردم و سبک زندگی خانواده‌های ایرانی دور نباشد… ما یادگرفته‌ایم با عشق و تمام وجود جلوی دوربین حاضر شویم، گویی با کارمان زندگی کنیم.
  • اولویت برای هنرمند پول نیست، کارش است، اگر فقط به پول فکر می‌کنند، کار درستی نیست. هنرمند آگاه می‌داند چه کارهایی را باید به کارنامه کاری‌اش اضافه کند.
  • آرزو می‌کنم که اصالت هنر ایرانی به شاخه‌های مختلف هنر ما برگردد؛ هنر فقط هنر نمایش نیست، هنرهای زیبا باید زنده بشوند و رفته رفته جان بگیرند.
    • ۱۴ ژانویه ۲۰۱۵/ ۱۶ تیر ۱۳۹۹؛ مصاحبه با «تسنیم»[۲]

منابع[ویرایش]

  1. امید، جمال. فرهنگ سینمای ایران. تهران: نگاه، ۱۳۷۷ش-۱۹۹۸م. ۲۸۵. شابک ‎۹۶۴۶۱۷۴۸۹۲. 
  2. «مصطفی طاری: هر حرکت و دیالوگی طنز نیست؛ طنز را شوخی می‌گیرند!/ ۵ دقیقه سریال می‌بینم کلافه می‌شوم». تسنیم، ۱۶ تیر ۱۳۹۹. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۹ مه ۲۰۲۲. 

پیوند به بیرون[ویرایش]

ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ