محمد گلبن
ظاهر
محمد رحیمی شهرتیافته با تخلُّص گُلبُن (۱۹۳۴، کهیاز، اردستان - ۱۰ مه ۲۰۱۳، تهران) مقالهنویس، پژوهشگر ادبی، مؤلف و شاعر ایرانی بود.[۱]
گفتاوردها
[ویرایش]مرا غیر عشق تو سودا نباشد | جز اینم به گیتی تمنّا نباشد | |
مرنجان دل آرزومند ما را | که این شیوه از چون تو زیبا نباشد | |
چو آغاز گردد حدیث غم عشق | سرانجام این قصّه پیدا نباشد | |
به عشق ای دل از نیکنامی مزن دم | که عاشق ندیدم که رسوا نباشد | |
مرا بیم جان نیست در راه جانان | که هیچم در این راه پروا نباشد | |
مرا جز تو یاری نباشد نگویی | که پابند مهرت دل ما نباشد | |
جدا از تو ای جان چه گویم که چونم | همان بِه که رازم هویدا نباشد | |
به وصف جمالت سخن چون سراید | کسی را چون طبع توانا نباشد | |
چو عمر از بر من مرو باش یک دم | دلم در فراغت شکیبا نباشد | |
لبم سالها دور باد از لب تو | اگر در ثنای تو گویا نباشد | |
به جانت قسم یاد کردهست گلبن | که ما را به جز تو دلارا نباشد[۱] |
منابع
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ برقعی، محمدباقر. سخنوران نامی معاصر ایران. ج. چهارم. نشر خرم، چاپ ۱۳۷۳. ص۳۰۴۴. شابک ۹۷۸۹۶۴۹۹۷۲۴۰۴.