محمد بن سماک
محمّد بن سمّاک (أبو العباس محمد بن صبیح) (؟ - ۱۸۳ق)، صوفی و زاهد سدهٔ دوم ق.
گفتاوردها
[ویرایش]از تذکرة الاولیاء، عطار نیشابوری، بخش «ذکر محمد بن سمّاک»
- «شریفترین تواضع آن است که خویشتن رابرهیچ کس فضل نبینی.»
- «پیش از این مردمان دوایی بودند که از ایشان شفا می‌یافتند، اکنون همه دردی شده‌اند که آن را دوا نیست. پس طریق آن است که خدای را مونس خود سازی و کتاب او را همراز خود گردانی.»
- «طمع رسنی است در گردن و بندی برپای. بینداز تا برهی.»
- «تا اکنون موعظت بر واعظان گران آمدی چنان عمل برعاملان واعظان اندک بودندی چنان‌که امروز عاملان اندک اند.»
دربارهٔ او
[ویرایش]آن واعظ اقران، آن حافظ اخوان، آن زاهد متمکن، آن عابد متدین، آن قطب افلاک، محمدبن سماک رحمةالله علیه، درهمه وقت امام بود و مقبول انام بود. کلامی عالی و بیانی شافی داشت، و در موعظت آیتی بود و معروف کرخی را گشایش از سخن او بود؛ و هارون الرشید او را چنان محترم داشت و تواضع کرد که گفت: ای امیرالمؤمنین! تواضع تو در شرف شریفتر است. بسیاری از شرف تو.
- عطار نیشابوری در تذکرة الاولیاء