مایکل دیردا
مایکل دیردا (به انگلیسی:) (زادهٔ ۱۹۴۸) نویسنده و منتقد کتاب آمریکایی است.
گفتاوردها
[ویرایش]چگونه از کتاب خود مراقبت کنیم؟
[ویرایش]- مخاطرات ناشی از حضور کودکان و مهمان‌ها نسبتاً آشکار است؛ ولی هر صاحب کتابی، کسانی را می‌شناسد که از امانت گرفتن برخی از این کتاب‌ها بدشان نمی‌آید. در این گونه زمینه‌ها، قضاوت و داوری بر عهده خود صاحبان کتاب است. از یک سو، امانت دادن کتابی خواندنی به یک دوست عملی دلپذیر است و از سوی دیگر احتمالاً رنگ آن کتاب - و یا دقیقاً همان رنگ و روی اولیه آن- هیچ‌گاه دیده نخواهد شد.
- به علاوه همه می‌دانند که هیچ‌کس یک کتاب امانتی را نمی‌خواند. این نوع کتاب‌ها که در یک لحظه گذرا در صدر جدول کتاب‌های پرفروش قرار داشتند، مدتی عاطل و باطل گوشه‌ای خاک می‌خورند تا زمانی که فراموش شده، گم و گور شوند و یا در قفسه‌ای جای بگیرند؛ یعنی تا زمانی که امانت دهنده فراموش کند که این کتاب را از چه کسی امانت گرفته است. در این گونه موارد نیز اگر امانت دهنده در مقام یادآوری امر برآید، معمولاً جز شرمندگی متقابل حاصلی نخواهد داشت؛ امانت دهنده از آن جهت که دوستی را تحت فشار قرار داده و امانت گیرنده نیز از آن روی که فرصت نکرده کتاب را بخواند و یا فراموش کرده که آن را کجا گذاشته است.
- حکایت شده که روزی بر یک برد انگلیسی مهمانی وارد شد. در حالی که لرد کتابخانه خود را به مهمان نشان می‌داد، وی پرسید آیا او کتاب‌هایش را امانت نیز می‌دهد؟ لرد پاسخ داد که " فقط ابلهان کتاب خود را امانت می‌دهند " و در ادامه افزود: " تمامی این کتاب‌ها روزی به ابلهانی چند تعلق داشتند."
- اصولاً امانت دادن کتاب کار خطایی است. جای خالی کتاب در قفسه آنی از نظرتان محو نخواهد شد. اگر هم در نهایت امانتی برگردد، شکل و شمایل رضایت بخشی نخواهد داشت. علاوه بر این، امانت دادن کتاب نه فقط از چند غازی که شاید به پدیدآورنده کتاب می‌رسد کم می‌کند، بلکه امانت گیرنده را نیز از آشنایی با لذتِ ترتیب دادن یک مجموعه خصوصی محروم می‌کند. از همه این‌ها گذشته، اگر این دوست به راه کتاب خریدن بیفتد، شاید روزی فرا برسد که شما نیز از او کتاب به امانت گیرید![۱]
منابع
[ویرایش]
- ↑ مایکل دیردا، چگونه از کتاب خود مراقبت کنیم؟، ترجمه در نشریه جهان کتاب، انتشارات مؤسسه فرهنگی- هنری جهان کتاب، ۱۳۹۴.