عنایت خان آشنا

از ویکی‌گفتاورد

عنایت خان آشنا شاعر و مورخ فارسی‌زبان در دستگاه گورکانی هند بود.

اقتباسات[ویرایش]

شعر[ویرایش]

درد و درمان را دهد گر عرض عشق او به ما      زخم برداریم و بگذاریم مرهم را به جا
ناقصان هم به درش چشم طمع دوخته‌اند      کور، پیوسته نظر جانب بالا دارد
بنشین به گوشه ای، اگر آزده ای زِ خلق      پای شکسته تو به جایی نرفته‌است
    • کلمات الشعرا، صفحهٔ ۳۷.

پیوند به‌بیرون[ویرایش]

  • محمد افضل سرخوش: کلمات الشعرا، تصحیح علیرضا قزوه، کتابخانه موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی، تهران، ۱۳۸۹ ش هـ.
ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ