علی‌اکبر شعاری‌نژاد

علی‌اکبر شعاری‌نژاد (۱۹۲۵، تبریز - ۱ مارس ۲۰۱۴، تهران) روان‌شناس رشد، روزنامه‌نگار، مؤلف و استاد دانشگاه ایرانی بود که به فلسفهٔ آموزش نیز پرداخت.

گفتاوردها

• «هیچ هنرمندی را نمی‌توان دید که دردمند نباشد، من هم دردمند هستم، درد من درد تربیتی و اجتماعی‌ست. ۵۳ سال است که معلم هستم در کلاس درس وقتی خوشحال می‌شوم که دانش جویانم ایجاد مسئله کنند؛ نویسنده هم باید ایجاد مسئله کند، نه حل مسئله؛ نویسنده باید از سئوال شروع کند و به سئوال پایان برد. از حیرت شروع کند و به حیرت ختم کند.»
• «بهترین نویسنده، نویسنده‌ای است که با کفش‌های مخاطب راه برود.»
  • ۲۷ ژوئن ۲۰۰۱/ ۱ تیر ۱۳۸۰
• «ای کاش از کودکان می‌آموختیم.»
• «همچون کودکان همیشه شاد باشیم، با هدف، از تمام لحظات استفاده کنیم، برای بدست آوردن خواسته‌های خویش بکوشیم و با جرات بدنبال نوآوری باشیم.»
• «اگر عشق به کار و شهامت بازگویی حقایق را نداشته باشیم کاری از پیش نخواهیم برد.»
• «اگر همه یکسان فکر کنند پیشرفتی حاصل نمی‌شود، باید پذیرفت که انتقاد برای پیشرفت لازم است.»
• «باید به انسان اجازه دهیم در هر مقطع از زندگی متناسب با آن مقطع رفتار کند.»
• «مدارس و دانشگاه‌ها باید به صورت کارگاه‌های آموزشی در آیند تا به شکوفایی اندیشه و استعداد نسل جوان افزوده شود.»
  • ۲۷ ژوئن ۲۰۰۱/ ۱ تیر ۱۳۸۰
• «ما در دنیای پرنظریهٔ بی‌نظریه زندگی می‌کنیم؛ چون اجتماعات فکری عمدتاً همدیگر را قبول ندارند.»
• «در دنیای امروز یک محور بیشتر به نام محور زندگی سالم وجود ندارد.»
• «هر انسانی زبانی دارد و هر زبانی، زبانی می‌طلبد و هر زبانی منطق خاص خود را می‌خواهد.»
• «ما در شرایطی زندگی می‌کنیم که قاطعیت و مطلقیتی وجود ندارد.»
• «بچه‌ها آنچه را موظفند بشنوند که به زبان آنان گفته شده باشد.»
  • ۲۷ دسامبر ۲۰۰۲/ ۶ دی ۱۳۸۱