علیرضا رئیسیان
ظاهر
علیرضا رئیسیان (۶ ژوئن ۱۹۵۵) (۱۵ خرداد ۱۳۳۴) کارگردان ایرانی است. زادهٔ تهران، فوق دیپلم رشتهٔ نساجی و رنگرزی، دانشآموختهٔ رشتهٔ کارگردانی از دانشکدهٔ صدا وسیما؛ از سال ۱۹۸۴م/ ۱۳۶۳ش به عنوان دستیار کارگردان به سینما درآمد، سپس به فیلمنامهنویسی و تهیهکنندگی پرداخت.[۱]
گفتاوردها
[ویرایش]- وقتی از عشق صحبت میکنیم، حتماً یک زن وجود دارد و یک مرد که این سادهترین نوع عشق است. بعد عشق مادر و پدر به فرزندان و همینطور عشق به نزدیکان و بعد از آن هم عشق به همنوع وجود دارد که در روانشناسی، آدمها به خاطر همنوعشان از چیزهایی میگذرند.
- انسان مجموعهای از جنسیت، عاطفه، رفتارهای متناقض، متضاد یا همگون است. بهتعبیری، اگر نفسش در زیر عقل او قرار بگیرد، آدمی فرهیخته میشود و اگر نفس او غالب شود، در مرتبه پایینتر و نازلتری قرار میگیرد. آن کسی که اصلاً عشق ندارد، انسان نیست، حیوانات عشق ندارند بلکه غریزه دارند. پس مرتبه نازلتر عشق، غریزه بشری نسبت به جنس مخالف است.
- ۱۵ اوت ۲۰۱۵/ ۱۰ مرداد ۱۳۸۹، مصاحبه با «شرق»[۲]
منابع
[ویرایش]- ↑ امید، جمال. فرهنگ سینمای ایران. تهران: نگاه، ۱۳۷۷ش-۱۹۹۸م. ۲۱۳. شابک ۹۶۴۶۱۷۴۸۹۲.
- ↑ «دوره صنف زدگی پایان یافته». شرق، ۲۴ مرداد ۱۳۹۴. بایگانیشده از نسخهٔ اصلی در ۳۰ آوریل ۲۰۲۲.