«حتی اگر کسی هم محکوم به شدیدترین مجازات شود، حق ندارند که او را بیاورند به کوچه و بازار و سوار اتومبیل کنند و به نظاره بگذارند. چرا حق ندارند؟ برای این‌که او محکوم به مجازاتی شده است. مجازاتش این نیست که او را در کوچه و خیابان بگردانند.»
«من امیدوارم که فرانسه همواره نسبت به ارزش‌های وابسته به حقوق بشر و شهروند وفادار بماند و من نیز به عنوان یکی از مدافعان این حقوق در خور و لایق این قدرشناسی باشم»[۲]
«جامعه بین‌المللی چگونه می‌تواند بپذیرد که انسانی را تنها به دلیل گفتار او به ۱۰ سال زندان و ۱۰۰۰ ضربه شلاق محکوم کنند و از همین رو جای خوشبختی است که اگر کشورها به وظایف خود در زمینهٔ حفظ حقوق جهانشمول بشر عمل نمی‌کنند، پارلمان اروپا که نمایندهٔ مردم است به این امر توجه دارد.»[۳]
«این دولتها هستند که باید حقوق خود را با ارزش‌های بنیادین حقوق بشر منطبق کنند»[۴]
«در هیچ آئینی، درهیچ فلسفه‌ای، در هیچ مکتب سیاسی شلاق زدن یک امر انسانی تلقی نمی‌شود. دنیا نمی‌پذیرد که یک انسان به دلیل گفتار وی و یا بهر دلیل دیگری مورد مجازاتی قرار بگیرد که تولید درد کند.»[۵]
«روحانیون دادگستری را اشغال کردند و عده‌ای که نه صلاحیت علمی داشتند و نه صلاحیت اخلاقی بر دادگستری ایران مسلط شدند»[۶]
«یکی از پیش شرط‌های قضاوت آنست که قاضی مستقل باشد، مستقل از حکومت و از ایدئولوژی حکومتی... در غیر این صورت صلاحیت اخلاقی برای قضاوت ندارد. پس از انقلاب، شالوده و ساختار دادگستری و کانون وکلا و ضوابط و قواعدی که از اوایل سالهای مشروطیت تدارک دیده شده بود بکل زیر و رو شد و امروز یکی از فاسدترین دستگاههای ایران، دادگستری این کشور است.»[۷]
