عبدالوهاب بیاتی

از ویکی‌گفتاورد

عبدالوهاب بیاتی (۱۹۲۶ -۱۹۹۹) شاعران نوگرای عرب و عراقی.

گفتاوردها[ویرایش]

  • «به خواب نمی‌بینند
مرگِ پروانه و غمِ بنفشه را
به خواب نمی‌بینند
بادبانی برافراشته را در مهتابِ سبزِ تابستان
به خواب نمی‌بینند
غزل‌های بلندِ مجنون را بالیده در خیال
برهنه و پاره‌پاره‌اند
زورق‌ها می‌سازند به خواب‌رفتگان را
دستارها می‌بافند عاشقانِ شیدا را
در گوشه‌های جهان
در کارخانه یا معدن
هزارهزار انسانی که می‌گریند
سرود می‌خوانند و درد را به گُرده می‌گیرند
نان‌پارهٔ خورشید را به نیش می‌کشند
از هراسِ مرگِ مقدّرشان
اینان
از هزارتوی خویش می‌خندند
عاشق می‌شوند
عشق می‌ورزند
نه زان عشق‌ها که مجنون راست
در مهتابِ سبزِ تابستان
لقمه نانی را به خواب می‌بینند
هزارهزار انسانی که اشک می‌ریزند
آواز می‌خوانند و رنج می‌برند
در سایه‌سارِ آفتابِ شامگاه.» (غم‌های بنفشه)