عبدالرضا متین اصفهانی
عبدالرضا متین اصفهانی متخلص به متین (؟ - ۱۷۶۱م/ ۱۱۷۵ق) شاعر ایرانی در سدهٔ دوازدهم هجری/هجدهم میلادی در دورهٔ زندی بود که بیشتر در هند زیست و نزد دربار مغولان ارجمند گشت.
شعر
[ویرایش]| جز حدیث عشق، حرفی نیست در دیوان ما | سورهٔ یوسف بود سرتاسر قرآن ما | |
| شاخ گل را می‌کند فوارهٔ خون در چمن | ابر اگر بردارد آب از دیدهٔ گریان ما | |
| سر برون آریم چون سیل از گریبان محیط | گرد هستی دست بردارد گر از دامان ما | |
| شمع خاموشیم اما روی گرمی کو «متین» ؟ | تا شود بر خلق روشن، آتش پنهان ما |
- به عزم گلشن امشب برق بی‌تابانه می‌آید/خسی باقی است پنداری ز خاک آشیان ما
- از بهشت و حور و کوثر دوست‌تر دارد متین/ گوشهٔ امن و شراب ناب و روی ساده را[۱]
منابع
[ویرایش]- ↑ نظمی تبریزی، علی. دویست سخنور؛ تذکرةالشعرای منظوم و منثور. چاپ دوم. تابش، ۱۹۷۶. ۳۶۱.
