عبدالحسین بقایی
ظاهر
عبدالحسین بقایی (۱۹۱۹، رفسنجان - ۲ ژانویه ۱۹۷۵، تهران) کارمند، شاعر و خوانندهٔ ایرانی بود.[۱]
گفتاودرها
[ویرایش]بهار آمد به هر گلشن هَزاری میشود پیدا | که در هر مزغزرای، مرغِ زاری میشود پیدا | |
گمان هرگز نمیکردی که دارم دلبری زیبا | چه میدانی که بر ما غمگساری میشود پیدا | |
مرا صوتی دلانگیز است و دارم نغمهای دلکش | برایم از تو زیباتر نگاری میشود پیدا؟ | |
ز بس جور و جفا کردی، زدی بر جان من آتش | ز هر آهی کشم از دل شراری میشود پیدا | |
چرا ای باغبان پیر، در این فصل مینالی | ز بعد از این خزان، باری بهاری میشود پیدا | |
مخور غم ای بقایی چونکه داری دلبری زیبا | کجا چون این نگار اندر دیاری میشود پیدا[۱] |
دربارهٔ او
[ویرایش]- «در فاصله سالها ۲۰–۱۳۲۲ که وی دفتر پست پاریز را اداره میکرد، من بارهای آوای دلانگیز او را که از لابلای شاخههای درختان پرگل و شکوفه باغستانهای پاریز میگذشت و به آسمانها اوج میگرفت، شنیدهام؛ خانوادهٔ آنان نیز اغلب خوشخوان بودهاند…»
منابع
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ برقعی، محمدباقر. سخنوران نامی معاصر ایران. ج. اول. نشر خرم، چاپ ۱۳۷۳. ص۵۳۸. شابک ۹۷۸۹۶۴۹۹۷۲۴۰۴.