طرابلس (لبنان)
طرابلس دومین شهر بزرگ لبنان پس از بیروت، شهری بندری در کرانهٔ مدیترانه و مرکز استان شمالی لبنان است.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/79/%D8%AD%D8%AF%D9%8A%D9%82%D8%A9_%D8%A7%D9%84%D8%A8%D9%84%D8%AF%D9%8A%D8%A9_%D9%81%D9%8A_%D8%B7%D8%B1%D8%A7%D8%A8%D9%84%D8%B3_%22_%D8%A7%D9%84%D9%85%D9%86%D8%B4%D9%8A%D8%A9_%22.jpg/220px-%D8%AD%D8%AF%D9%8A%D9%82%D8%A9_%D8%A7%D9%84%D8%A8%D9%84%D8%AF%D9%8A%D8%A9_%D9%81%D9%8A_%D8%B7%D8%B1%D8%A7%D8%A8%D9%84%D8%B3_%22_%D8%A7%D9%84%D9%85%D9%86%D8%B4%D9%8A%D8%A9_%22.jpg)
گفتاوردها
[ویرایش]- «شهری است که در کنار دریای روم واقع شده. معمور و آبادان است و قلعهای دارد که از سنگ تراشیده ساختهاند؛ و مسجدی در آن شهر میباشد موسوم به «شعاب». مردم آن ولایت، آن مسجد را متبرک شمارند؛ و چاهی در آن ولایت میباشد موسوم به «کنود»، هر که از آب آن چاه آشامد حماقت بر او، غالب شود و مثل زنند بر حمقا و گویند که فلانی، آب کنود خورده بر او حرجی نیست.»
- ابوعبدالله زکریا قزوینی در «آثار البلاد و اخبار العباد/ اقلیم رابع / طرابلس» (نگاشته به سال ۶۷۴ق/ ۱۲۷۵م)[۱]
منابع
[ویرایش]- ↑ قزوینی، ابوعبدالله زکریا. آثار البلاد و اخبار العباد. ترجمهٔ میرزا جهانگیر قاجار. تهران: امیرکبیر، چاپ اول، ۱۳۷۳ ه. ش. ۵۵۸.