شغرو

شغرو (شغار + آب) یک نوع مایع ضدعفونی کننده در گناباد قدیم بود. شغار در تداول محلی گناباد همان تیزاب سلطانی است و در برهان قاطع دربارهٔ آن آورده: قلیا را گویند که صابون پزان بکار برند. دهخدا در توضیح واژه «شغار» آورده است: شغار. سوختهٔ گیاهی که آن را اجوه گویند و برای شستن لباس و ساختن صابون و سفید شدن کشمش بکار برند (در خراسان بخصوص در گناباد) و ناصرخسرو آن را شخار آورده است:

شعر

ناصبی شوم را به مغز سر اندر/ حکمت حجت بخار و دود شخار است.