شارون کریچ

از ویکی‌گفتاورد

شارون کریچ (به انگلیسی: Sharon Creech) (زادهٔ ۲۹ جولای سال ۱۹۴۵ در اوکلید جنوبی اوهایو) نویسنده آمریکایی است.

گفتاوردها[ویرایش]

با کفش‌های دیگران راه برو[ویرایش]

  • «در انشای کوتاهم اعتراف کردم که تا کنون انواع مختلف درخت‌ها را بوسیده‌ام، هر دسته از درختان، بلوط‌ها، افراها، نارون‌ها، قان‌ها، طعم خاص خودشان را داشته‌اند. همراه با طعم خاص هرکدام از این درخت‌ها طعم ملایمی از توت وحشی نیز وجود داشت و چرا اینطور بود، توضیحی نداشتم. روز بعد، این داستان را به آقای برک وی دادم. او آن را نخواند، حتی نگاهش هم نکرد. اما گفت: «عالیه! شگفت انگیزه!» و در حالی که آن را داخل کیفش می‌گذاشت گفت: پیش بقیهٔ انشاها می گذارمش.»[۱]
  • «بیشتر بچه‌ها در مدرسهٔ جدیدم تند حرف می‌زدند. آن‌ها لباس‌های تمیز و مدروز پوشیده بودند و روی دندان‌هایشان سیم کشی شده بود. بیشتر دخترها مدل موهایشان مثل هم بود. همه یک اندازه تا سر شانه با یک چتری بلند که مجبور بودند دائماً آن را از جلوی چشم شان کنار بزنند. زمانی ما هم اسبی داشتیم که همین کار را می‌کرد.»
  • «بعضی وقت‌ها دور اتاقم راه می‌رفتم و تک تک چیزهایی را که او داده بود، نگاه می‌کردم و سعی می‌کردم به یاد بیاورم که هر کدام را در چه روزی به من داده بود. سعی می‌کردم تصور کنم که هوا چطور بود، در چه اتاقی بودیم، چی پوشیده بود و دقیقاً چه چیزی گفته بود. این یک بازی نبود، یک کار حیاتی و لازم بود. اگر این چیزها را نداشتم و موقعیت‌های به دست آوردن آن‌ها را به یاد نمی‌آوردم، ممکن بود او برای همیشه از نظرم ناپدید شود. انگار هیچ وقت وجود نداشته‌است.»

منابع[ویرایش]

ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ
  1. شرون کریچ، با کفش‌های دیگران راه برو، ترجمهٔ کیوان عبیدی آشتیانی، نشر چشمه، ۱۳۹۳.