سید اشرفالدین حسینی
ظاهر
سیّد اشرفالدین بن عبدالله، حسینی قزوینی گیلانی (۱۸۷۱، رشت - ۲۰ مارس ۱۹۳۴، تهران) فقیه شیعه، کنشگر سیاسی، مؤلف، روزنامهنگار و شاعر ایرانی بود که برای انتشار روزنامهٔ نسیم شمال شهرت فراگیر یافت.[۱]
گفتاوردها
[ویرایش]تا چند زنی نعره که قانون خدا کو | گوش شنوا کو | |
کو آن که دهد گوش به عرضِ فقرا کو | گوش شنوا کو | |
مردم همگی مست و ملنگاند به بازار | از دین شده بیزار | |
انصاف و وفا و صفت و شرم و حیا کو | گوش شنوا کو | |
در علم و ترقی همه آفاق عوض شد | اخلاق عوض شد | |
ما را به سوی علم و یقین راهنما کو | گوش شنوا کو | |
عالم همه از خلوت نورای متشعشع | گردیده مخلّع | |
بر پیکر ما خلعت موزون و رسا کو | گوش شنوا کو | |
در خانهٔ همسایه عروسی است آمُلا | به به! بارک الله | |
آن شاخه نباتی که شود قسمت ما کو | گوش شنوا کو | |
این دوره مگر دورهٔ رباب حجال است؟ | یا قحط رجال است | |
هر گوشه بساطی ز شراب است و قمار است | دیگی سرِ بار است | |
ای مسجدیان امر به معروف شما کو؟ | گوش شنوا کو | |
پرسید یکی رحم و مروت به کجا رفت؟ | گفتم به هوا رفت | |
مرغی که بَرَد کاغذِ ما را به هوا کو؟ | گوش شنوا کو | |
دیدیم به باغی فقرا دسته به دسته | بر سبزه نشسته | |
یک نیمهٔ ایران ز معارف همه دورند | نیمی شل و کورند | |
اندر کف کورانِ ستمدیده عصا کو | گوشِ شنوا کو[۱] |
منابع
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ برقعی، محمدباقر. سخنوران نامی معاصر ایران. ج. چهارم. نشر خرم، چاپ ۱۳۷۳. ص۳۶۳۹. شابک ۹۷۸۹۶۴۹۹۷۲۴۰۴.