سعید سلطان‌پور

سعید سلطان‌پور (زاده ۱۳۱۹ در سبزوار - درگذشته ۱۳۶۰ در تهران)، کارگردان تئاتر، نمایش‌نامه‌نویس و شاعر ایرانی بود. او، به سبب تیربارانش در سال ۱۳۶۰ و شرکت در «شب‌های شعر گوته» درسال منتهی به انقلاب ۱۳۵۷ ایران، سرشناس‌ترین شاعر زندانیان سیاسی در دههٔ ۵۰ است.

گفتاوردها[ویرایش]

«نغمه در نغمهٔ خون غلغله زد، تندر شد/شد زمین رنگ دگر، رنگ زمان دیگر شد//چشم هر اختر پوینده که در خون می‌گشت/برق خشمی زد و برگردهٔ شب خنجر شد»
- غزل زمانه^[۱]
«هلا اردک که تاجت نیلگونه/پر و بال سفیدت غرق خونه//تو با غمخوار خود بودی همیشه/چرا تنهایی و بی آشیونه»
- ترجمهٔ شعر ترکی سرودهٔ بایاتی «یاشیل دیر باشین اردک/آل دیر قوماشین اردک//همیشه جت گزردین/هانی یولداشین اردک»^[۲]
«آن دلاور که قفس با گُلِ خون می‌آراست/لبش آتش‌زَنه آمد، سخنش آذر شد//آتشِ سینهٔ سوزانِ نوآراستگان/ تاولِ تجربه آورد، تبِ باور شد//وَه که آن دلبرِ دلباخته، آن فتنهٔ سرخ/رهروان را رهِ شبگیر زد و رهبر شد//شاخهٔ عشق که در باغ زمستان می‌سوخت/آتشِ قهقه در گل زد و بارآور شد»
- غزل زمانه^[۳]

پانویس[ویرایش]

↑ سلطان‌پور، سعید، از کشتارگاه، ۱۳۵۸، صفحهٔ ۸.
↑ «بایاتیلار / سعید سلطانپور / قیزیل ایاق / آشیق عبدالعلی». یوتیوب.
↑ غزل زمانه با صدای سعید سلطان‌پور، یوتیوب.

‎

[1] سلطان‌پور، سعید، از کشتارگاه، ۱۳۵۸، صفحهٔ ۸.

[2] «بایاتیلار / سعید سلطانپور / قیزیل ایاق / آشیق عبدالعلی». یوتیوب.

[3] غزل زمانه با صدای سعید سلطان‌پور، یوتیوب.

[۱]

[۲]

[۳]