زیاد بن ابوسفیان
زیاد بن ابوسفیان (سال اول از هجرت متولد شد و به سال ۵۳ درگذشت)از تابعین و فرمانده جنگی و حکمران عرب بود.نامه هاى ۲۰، ۲۱ و ۴۴ نهج البلاغه در زمان خدمتش در بصره ، از سوى امیرالمومنین علی خطاب به وى صادر شده است .
دربارهٔ او
[ویرایش]- و همانا من به خدا سوگند می‌خورم، سوگندی راست. اگر مرا خبر رسد که تو در فییء مسلمانان اندک یا بسیار خیانت کرده‌ای، چنان بر تو سخت گیرم که اندک مال مانی و درمانده به هزینه عیال ۳، و خوار و پریشانحال.
- نامهٔ ۲۰ نهج البلاغه
- بدو نیز میانه‌رو باش، و از زیاده روی دست بدار و امروز، فردا را به خاطر آر و از مال نگاه‌دار چندانکه تو را کارساز است، و زیادت را پیشاپیش فرست برای روزی که تو را بدان نیاز است.
- نامهٔ ۲۱ نهج البلاغه
- امید داری خدایت پاداش فروتنان دهد، و تو نزد او در گردنفرازان به شماری، و طمع بسته‌ای که ثواب صدقه دهندگان یابی، حالی که در نعمت غلتانی و آن را از بیچاره و بیوه‌زن دریغ می‌داری آدمی پاداش یابد بدانچه کرده است و در آید بدانچه از پیش فرستاده است، و السلام.
- نامهٔ ۲۱ نهج البلاغه
- دانستم که معاویه نامه‌ای به تو نوشته و می‌خواهد پای عقلت را بلغزاند و عزمت را سست گرداند. از معاویه بر حذر باش که او شیطان است و از او روبرو و پشت سر و راست و چپ نزد آدمی می‌آید تا به هنگام غفلت فرصت یافته مقهورش سازد و عقلش را برباید. از ابو سفیان در مجلس عمر، سخن ناسنجیده‌ای سر زد که سبب آن هوای نفس و وسوسه‌های شیطان بود. به آن ادعا نه نسبی ثابت می‌شود و نه کسی سزاوار میراث می‌گردد و کسی که بدان دل بندد، چونان کسی است که ناخوانده به بزم شرابخواران درآید و پیوسته از آن جمع برانندش، یا مانند کاسه چوبینی است که به پالان شتر می‌آویزند که در یک جای قرار نگیرد و ثبات نیابد.
- نامهٔ ۴۴ از نهج البلاغه