پرش به محتوا

ریچل لودن

از ویکی‌گفتاورد

ریچل لَودِن (به انگلیسی: Rachel Laudan) (زادهٔ ۱۹۴۴) نویسنده و تاریخ‌نگار حوزهٔ مواد غذایی بریتانیا‌یی-آمریکایی است.

گفتاوردها

[ویرایش]

در ستایش غذای صنعتی

[ویرایش]
  • «نیاکانِ دور ما در غذاهایی که طبیعت فراهم می‌کرد، فایدهٔ کمی می‌یافتند. گیاهان سبز، کالری بسیار اندکی برای حفظ زندگی داشتند، گوشت نپخته که در بسته‌های بدقواره و ناجور پیچیده می‌شد، حکم حیوانات زنده را داشت، مغز بادام و امثالهم تلخ یا چرب بود، ریشه‌های گیاهان ممکن بود سمی باشند و بالأخره غلات، کوچک و چنان سفت بودند که بدون آنکه هضم شوند، از سیستم گوارشی عبور می‌کردند. به‌دست آوردن و هضم‌کردن غذا پیکاری پایان‌ناپذیر بود.»[۱]
  • «جایی در گذشتهٔ دور، یعنی دست‌کم بیست‌هزار سال پیش یا شاید خیلی بیشتر، اعضای گونهٔ انسانی دریافتند که می‌توانند بر طبیعت فائق آیند. آن‌ها روش‌های فراوری اغذیهٔ خام را کشف کردند؛ آن‌هم با استفاده از آتش برای پختن یا سنگ برای خردکردن و آسیاکردن یا بهره‌گیری از ریزاندامگان برای تخیمر این غذاها. آنان شروع کردند به ساختن آشیانه‌هایی برای گونه‌های جانوری خوراکی‌تر، پرورش میوه‌های شیرین‌تر، ریشه‌های کمترسمی و غلات درشت‌تر. خلاصه اینکه، آن‌ها هنر پخت‌وپز یا دگرگون‌کردن مواد طبیعی را پدیدآوردند [...] در طول هزاران سال انسان‌ها مواد خام ناخوشایند را بهبود بخشیدند. دانه‌های سفت و نفاخ سویا پس از خیس‌خوردن، خردشدن، تخمیر و فشرده‌شدن تحت شرایط کنترل‌شده و دقیق، تبدیل به چاشنی‌هایی مغذی می‌شدند که ساده‌ترین غذاها را خوش‌طعم می‌ساختند. دانه‌های کاکائو نیز پس از فرایندی به همان‌اندازه دشوار و چندمرحله‌ای، تبدیل به شکلاتی دل‌چسب می‌شدند.»
  • «به‌سختی می‌توان توضیح داد که چرا افراد اینقدر کم به این مسئله پی برده‌اند که غذا نیز یکی از دست‌ساخته‌های مهم انسانی است؛ همانند پوشاک یا مسکن. هیچ‌کس طرف‌دار بازگشت به مسکنِ «طبیعی» نیست. مسکن طبیعی چیست؟ سرپناهی زیر صخره؟»
  • «سودای بازگشت به گذشته‌ای آرمانی، این واقعیت را نادیده می‌گیرد: به‌یُمن فراوریِ غذایی، امروزه افراد بیشتری به‌نحو بهتری از غذاهای لذیذ، بهداشتی و مقوی بهره‌مند می‌شوند و فرصت‌های بیشتری برای کارهای دیگر در زندگی به دست می‌آورند. گرفتن انگشت اتهام به‌سوی برخی غذاهای فراوری‌شدهٔ مشخص و بد دانستن آن‌ها، ما را از این نکته غافل می‌کند که همانند مصرف دارو، در مصرف غذا نیز همه چیز به‌اندازه‌اش خوب است. فکر خوبی نیست که خود را فقط با چیپس و کیک‌های بسته‌بندی‌شده سیر کنیم؛ اما لذت‌بردنِ گه‌گاهی از آن‌ها خوب است.»

منابع

[ویرایش]
ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ
  1. ریچل لَودِن، «نباید آرزوی بازگشت به غذاهای ارگانیک را در سر بپروریم: غذا، اساساً محصولی ساختهٔ دست انسان‌هاست، نه چیزی طبیعی»، ترجمهٔ محمد غفوری، نشر در مجلهٔ aeon و بازنشر و ترجمه در سایت ترجمان، دوشنبه ۲۷ دی ۱۳۹۵.