پرش به محتوا

دلمیرا آگوستینی

از ویکی‌گفتاورد

دلمیرا آگوستینی (۲۴ اکتبر ۱۸۸۶، مونته‌ویدئو - ۱۶ ژوئیه ۱۹۱۴، مونته‌ویدئو) شاعر اروگوایی بود.

گفتاوردها

[ویرایش]
  • «غرق می‌شوم در ظلمات تابناک شگفت‌انگیزی،
ستاره‌ای، به‌سان شبحی، سایه می‌افکند بر زندگی‌ام
و همچون پروانه‌ای با بال‌های طلایی، گرد من به پرواز درمی‌آید
و یا شاید این منم که جذب هالهٔ نورانی او می‌گردم
نمی‌دانم…
ظلمات شگفت‌انگیز، تیره می‌گرداند جهانم را
ای شبح ستاره‌گون با تو برمی‌خیزم و می‌خسبم
به من ببخش روشنایی‌ات را و جهان را از چشم من پنهان کن!»
ظلمات
  • «غریبانه می‌میرم… نه از فرط زیستن
نه از فرط عشق ورزیدن، و نه حتی از فرط مردن
می‌میرم از هجوم اندیشه‌ای گنگ همچون دملی چرکین…
هرگز آیا چشیده‌ای درد جانفرسای اندیشه‌ای سهمگین را
سایه افکنده بر هستی‌ات
کاهندهٔ جان و روانت، اما سخت کاهل همچون دُملی نارس؟
هرگز آیا تاب‌آورده‌ای سوسوی ستاره‌ای کم‌فروغ را
همچون شمعی نیمه‌جان در اندرونت
بی‌شعاعی از نور، اما سخت سوزنده و پرلهیب؟
اوج شهادت!... آبستن این بذر شوم
همچون نیشی زهرآگین فرورفته درجانت
هلاکت‌بار و مصیبت‌زا!
اما یکرزو از ریشه برخواهی کند آن را
و گلی خواهی یافت معجزه‌آسا، مقدس … آه.
دیری نخواهد پایید که میان دو دستت خواهی گرفت سرِ خدا را.»
وصف‌ناپریر[۱]

منابع

[ویرایش]
  1. حسن‌زاده، فریده. شعر زنان در سدهٔ بیستم میلادی. تهران: نگاه، ۲۰۰۱. ۲۲۰. شابک ‎۹۶۴۳۵۱۰۴۷۶.