دامغان
ظاهر
دامغان مرکز شهرستان دامغان، استان سمنان، ایران.
گفتاوردها
[ویرایش]- «شهری است میانه ری و نیشابور. آب و میوه بسیار دارد. مسعر بن مهلهل گوید که باد، شب و روز وزد و منقطع نشود. گویند که در آن ولایت، آبی است در جایی مانند اسطلخ ایستاده. این آب از آنجا بیرون آید و صد و بیست قسمت میشود بدون اینکه تقسیم کرده باشند و به صد و بیست پارچه ده میرود و هیچ قسمت بردیگری زیاد و کم نیست؛ و کوهی است ما بین سمنان و دامغان. در آن کوه، شکافی است مانند دره که طول آن، یک فرسخ و عرض آن، چهار صد ذراع است. بادی در وقت معین از این کوه و دره بیرون میآید که به هر که رسد از مال و حیوان هلاک کند؛ و تا دو فرسنگ اذیت این باد به ماده میرسد.»
- ابوعبدالله زکریا قزوینی در «آثار البلاد و اخبار العباد/ اقلیم رابع / دامغان» (نگاشته به سال ۶۷۴ق/ ۱۲۷۵م)[۱]
منابع
[ویرایش]- ↑ قزوینی، ابوعبدالله زکریا. آثار البلاد و اخبار العباد. ترجمهٔ میرزا جهانگیر قاجار. تهران: امیرکبیر، چاپ اول، ۱۳۷۳ ه. ش. ۵۰۱.