دارودسته‌های نیویورکی

از ویکی‌گفتاورد

دارودسته‌های نیویورکی فیلمی به کارگردانی مارتین اسکورسیزی محصول سال ۲۰۰۲ است.

گفتگوها[ویرایش]

  • آقای توییت: در هر شرایطی ظاهر قانون باید حفظ بشه… خصوصاً وقتی که نقض میشه.
  • بیل کاتینگ: من و کشیش والان… عین هم بودیم. فقط اعتقاداتمون فرق می‌کرد… منو نکشت. مرد بزرگی بود. خیلی بزرگ… ولی من آخرش با یه قلب پر از کینه رفتم سراغش. چشمم رو درآورده بود و من هم خونش رو… واقعاً تنها مردیه که مرگش ارزش یادآوری رو داره.
  • بیل کاتینگ: پدر من جونش رو داد تا این کشور به آنجا برسه؛ و من بگذارم چند تا ایرلندی آشغال بیان توش؟..
  • بیل کاتینگ: رفیقت، نمیتونه تو چشمم نگاه کنه این ویژگی جالبی نیست.
  • تونی: هیچ‌کس نمیتونه بیل، اونم وقتی که بازی می‌کنی.
  • بیل کاتینگ: خیابان‌های مارگاری، کراس، دویل، جذارن و لیتل واتل. هر کدوم از این خیابان‌ها یک انگشت من هستن و وقتی دستم رو ببندم می شه مشت؛ و میتونم هر وقت خواستم این مشت رو بزنم به شما.
  • تونی: اگه کلاه به سرها اینجا ببیننمون بیچاره مون میکنن!

  • آمستردام: اگه دهنت رو نبندی خودم این کار رو می‌کنم!
  • بیل کاتینگ: تو رو خدا نگاه کنین، پسر پدر والان منو نجات داد تا آخرش خودش بکشتم.

  • بیل کاتینگ: اسمت چیه؟
  • آمستردام: آمستردام آقا.
  • بیل کاتینگ: آمستردام هستی؟ من هم نیویورک هستم.

گفتاوردها[ویرایش]

  • رئیس توئید: «اولین قانون سیاست میگه رای‌ها نتیجه رو تعیین نمی‌کنن، شمارنده‌ها این‌کارو می‌کنن، شمارنده‌ها …»

پیوند به بیرون[ویرایش]