پرواز شماره ۶۵۵ ایران ایر
(تغییرمسیر از حادثه ۱۲ تیر 1367)
پرواز مسافربری شماره ۶۵۵ شرکت هواپیمایی ایران‌ایر با شناسه «IR655» از تهران به مقصد دبی در تاریخ ۱۲ تیر ۱۳۶۷ (۳ ژوئیه ۱۹۸۸ میلادی) پس از توقف بین راهی در بندر عباس به سمت دبی در حرکت بود که با شلیک موشک هدایت شونده از ناو یواس‌اس وینسنس متعلق به نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا بر فراز خلیج فارس سرنگون شد و تمامی ۲۹۰ سرنشین آن که شامل ۴۶ مسافر غیر ایرانی و ۶۶ کودک بودند، جان باختند. این جنایت از نظر میزان تلفات انسانی، هفتمین جنایت مرگبار هوایی تاریخ است.
درباره
[ویرایش]- «در آخر جنگ، هواپیمای مسافربری ما را در آسمان خلیج فارس افسر آمریکائی با موشکی که از ناو جنگی شلیک کرد، ساقط کرد. قریب سیصد نفر مسافر در این هواپیما بودند، که همه شان کشته شدند. بعد به جای اینکه آن افسر توبیخ شود، رئیس جمهور وقت آمریکا به آن افسر پاداش و مدال داد. ملت ما اینها را فراموش کند؟ می‌تواند فراموش کند؟»
- «شما کسانی هستید که در روز روشن، جلو چشم همه مردم دنیا، هواپیمای مسافربری ما را به بهانه دروغ و واهی، سرنگون کردید و ده‌ها نفر انسان را کشتید و حتّی عذرخواهی هم نکردید. این چگونه رژیمی است؟ این چگونه دستگاهی است؟ این چگونه فرهنگی است؟ چطور دل انسان با چنین رژیمی صاف شود؟ ما با اینها کاری نداریم. هیچ رابطه محبّت و عطوفت و دوستی بین ما و آمریکا نیست. رابطه نفرت از طرف ماست؛ رابطه خصومت خباثت آمیز از طرف آنها است.»
- «من از همان اول گفته‌ام ما مردم همدلی هستیم و فکر می‌کنم که همه ما با خانواده‌های مردم بدشانسی که در آن هواپیما بودند، همدلی می‌کنیم... من فکر می‌کنم آنها هم این حادثه را با احساسی که ما نسبت به دولت داریم و کاری که دولت آنها با اعضای سفارت ما کردند، پیوند زده‌اند. من می‌خواهم این را به صراحت بگویم که قطعاً هیچ خسارت یا چیزی از این دست به دولت ایران پرداخت نخواهد شد. همان‌طور که گفته‌ام همه ما می‌توانیم با مردم بی گناهی که قربانی شدند، همدلی کنیم.
- «یک چیز مبرهن است و آن اینکه وینسنس به خاطر محافظت از خود این اقدام را انجام داده است. این تصادف غم‌انگیز با توجه به پیشینه مکرر حملات غیرموجه، بدون تحرکات قبلی و غیرقانونی ایرانی‌ها علیه کشتی‌های تجاری و نیروهای مسلح آمریکا انجام شده است.
- «مسئولیت این حادثه غم‌انگیز و همچنین مرگ صدها هزار قربانی بی‌گناه دیگر در جنگ ایران و عراق به عهده کسانی است که از پایان رساندن درگیری‌ها امتناع می‌کنند. بخش زیادی از مسئولیت آن به گردن دولت ایران است که برای حدود یک سال از پذیرش و اجرای قطعنامه ۵۹۸ شورای امنیت سازمان ملل سر باز می‌زند و در همان حال اقدام به حمله‌های بدون تحرک قبلی علیه کشتی‌های بی‌طرف و خدمه آن در آبهای بین‌المللی خلیج می‌کند.
