جودیت رایت
ظاهر
جودیت رایت (۳۱ مه ۱۹۱۵، آرمیدال – ۲۵ ژوئن ۲۰۰۰، کانبرا) شاعر، داستاننویس و مؤلف استرالیایی، کنشگر محیط زیست و مدافع حقوق زمین بومیان بود.
گفتاوردها
[ویرایش]- «تو که تاریکی بودی تنم را گرما بخشیدی
- و تنم رستنگاهِ بذر تاریک تو شد.
- آنگاه من دنیایی کامل در اندرونِ خود به پا داشتم؛
- ساخته و پرداختهٔ رؤیاهای خونِ عاشقم؛
- دنیایی کامل که تو میدیدی و میشنیدی.
- آنجا سرشار بود از ستارگان بیشمار
- پرندگان و ماهیان رنگارنگ
- و کهکشانهای شناور.
- تمام شبانهروز چنبرزده اندرونِ من
- غرقِ عشق و احساسِ سرشارم، و غافل از من.
- ای مرکز ثقل و ای کانونِ جهان!
- تو را تا واپسین دم درونِ آن چاه نگاه میدارم
- - و تو خواهی گریخت اما یادت نخواهد رهید
- از چاهی که همچنان باز میتاباند تصویر خفتهٔ تو را
- و همچنان میپرورد یاختهٔ هلالیشکلت را.
- میدرّم از هم و تو میرهی از من
- اما حتی آنگاه که در هجورِ نو به پیچ و تاب در میآیی
- زمین نوام، ریشهٔ تو
- ساقهای که میوه را به بار آورده
- و رشتهای که تو را به شب پیوند داده است.»
- — مادر به فرزند[۱]
منابع
[ویرایش]- ↑ حسنزاده, فریده. شعر زنان در سدهٔ بیستم میلادی. تهران: نگاه, 2001. 416. ISBN 9643510476.