جعفر پناهی
ظاهر
جعفر پناهی (۱۱ ژوئیه ۱۹۶۰) (۲۰ تیر ۱۳۳۹) کارگردان فیلم ایرانی است. زادهٔ میانه در آذربایجان شرقی، دانشآموختهٔ دانشکدهٔ صدا و سیما؛ از سال ۱۹۸۸م/ ۱۳۶۷ش به فعالیت در سینما میپردازد، نخست به دستیاری کارگردانی، مستندسازی و فیلمکوتاهسازی پرداخت و از سال ۱۹۹۴م/ ۱۳۷۳ش به شکل حرفهای به کارگردانی فیلم مشغول است. فیلمهایش جوایز بسیار داخلی و خارجی را بردهاست.[۱]
گفتاوردها
[ویرایش]- من همیشه معتقدم کاری که دارم میکنم، یک گزارش به تاریخ است و میگویم، تاریخ!
- حاضر نیستم در مقولهٔ سینما به هیچ احد و ناسی باج بدهم. من فقط به خودم تعهد دارم، به افکار خودم تعهد دارم، به آن باورهای خودم تعهد دارم. به هیچکس و هیچ چیز دیگری متعهد نیستم.
- وقتی فیلم میسازم، میگویم من فقط یک تماشاگر دارم و او هم چیزی است که در خلوت من، در جایی که وقتی من ایستادهام و هیچکس نیست و هیچ تظاهری نیست، به من میگوید کارم درست است یا غلط، و آن وجدان من است. حاضر نیستم به غیر از وجدان خودم، هیچکس دیگری را قاضی قرار بدهم. من فقط به وجدان خودم متعهد هستم و تا حالا از فیلمهایی که ساختهام هرگز، حتی یک لحظه نشده، شرمنده بشوم. شاید آن لحظهٔ اول یک مقدار من را ناراحت کند، کمی من را عصبی کند، یکخرده پرخاشگر بشوم و همانطور که در مصاحبهام تند حرف میزنم، حرف بزنم. اما بعد راحت هستم. آسوده سر را به بالین میگذارم و راحت. و برای اینکه شرمندهٔ خودم نیستم، این من را راحتتر میکند و انگیزهام را بیشتر میکند، برای اینکه فیلم بعدیام را بسازم.
- من معتقدم هرکسی که در این دنیا وجود دارد، میتواند یک بازیگر خوب باشد. اما، به شرطی که او خوب هدایت و رهبری بشود.
- ۱ آوریل ۲۰۰۸/ ۱۳ فروردین ۱۳۸۷؛ مصاحبه با «دویچه وله»[۲]
- وقتی پای دفاع از سرزمین پیش میآید تا جایی که از سرزمینمان دفاع میکنیم، چاره ای نیست و باید این کار را بکنیم ولی من احساس میکنم که ذات انسان خردهشیشه دارد و به محض این که از دفاع فارغ میشود و کمی قدرت میگیرد، خودش جنگ را دامن میزند و آن را ادامه میدهد؛ یعنی همان اتفاقی که دیدیم بعد از فتح خرمشهر پیش آمد و مسائل گوناگونی که پس از آن به وجود آمد.
- من هرگز و تحت هیچ شرایطی به کسی باج ندادهام و حتی درسختترین شرایط به ساختن فیلمی که از نظر هنری باور ندارم که فیلم خوبی میشود، اقدام نمیکنم.
- ۱۰ ژوئن ۲۰۰۸/ ۲۱ خرداد ۱۳۸۷؛ مصاحبه با «رادیو فردا»[۳]
منابع
[ویرایش]- ↑ امید، جمال. فرهنگ سینمای ایران. تهران: نگاه، ۱۳۷۷ش-۱۹۹۸م. ۱۰۵. شابک ۹۶۴۶۱۷۴۸۹۲.
- ↑ ««من فقط به وجدان خودم متعهد هستم» ● گپی با جعفر پناهی». دویچه وله، ۱ آوریل ۲۰۰۸.
- ↑ «جعفر پناهی: تحمل من را ندارند». دویچه وله، ۲۱ خرداد ۱۳۸۷.