پرش به محتوا

تمام سلام

از ویکی‌گفتاورد

تمّام صائب سلام(۱۹۴۵)سیاست‌مدار لبنانی، نخست وزیر لبنان از فوریه ۲۰۱۴.

گفتاوردها

[ویرایش]
  • «مذاکره به منظور یافتن راه حل سیاسی با تکفیری‌ها که از وضعیت جوامع عرب تحت ظلم سوءاستفاده می‌کنند و می‌خواهند جامعه لبنان را نیز آلوده کنند، ممکن نیست.»[۱]
  • «من دست تمامی رهبران لبنان را می‌فشارم و در رسیدن به اهداف این دولت روی تدبیر آن‌ها حساب می‌کنم و همه آن‌ها را به همراهی با دولت فرا می‌خوانم.»[۲]
  • «وضعیت دولت نه سلامت است و نه راحت، و بخشی از وضعیت سیاسی آشفته در کشور است، و چون یک دولت ائتلافی است، تعادل نیروهای سیاسی در آن باعث کنترل بسیاری از عملکردهای آن می‌شود. به همین دلیل است که من تلاش می‌کنم این دولت سقوط نکند، زیرا فروپاشی آن مقدمه‌ای برای فروپاشی کشور است، اما گزینه استعفا هنوز پابرجا است، و هر وقت ببینم ماندن من فایده‌ای ندارد استعفا خواهم داد»[۳]
  • «لبنان هیچ‌گاه از همبستگی عربی بیرون نبوده، و هر کوتاهی یا اشتباهی به این معنا نیست که هر چه اتفاق افتاده درست است. کشورهای خلیج و به خصوص عربستان سعودی هیچ‌گاه در مورد لبنان کوتاهی نکردند به همین دلیل ما نباید این گونه پاسخ دهیم و همان گونه که در قانون اساسی ما تصریح شده، انسجام با جهان عرب را بیان می‌کنیم».[۴]
  • «برای لبنان و هر چه در آن است نگرانم، درک و آگاهی مورد نیاز از تمامی نیروهای سیاسی امروز در معرض خطر است».[۵]
  • «ما در کشوری دموکراتیک هستیم، و هر یک از نیروهای سیاسی و احزاب از آزادی اظهار نظر دربارهٔ امور داخلی و خارجی و منطقه‌ای برخورداند».[۶]
  • «پیوستگی و پایبندی ما به عربستان و رهبران آن به نوبه خود بیشتر می‌شود، چرا که هیچ‌گاه در حمایت از قضایای عرب‌ها و مسلمانان، و به ویژه حمایت از قضیه لبنان، کوتاهی نکرده است».[۷]
  • «لبنان در قلب مبارزه با ترویسم قرار دارد و مستقیماً با کاهش افراط گرایی خشونت بار در منطقه و جهان درگیر است.»[۸]
  • «افراط گرایی خشونت بار بلایی است که تمام جهان را فرا گرفته است و مبارزه با آن نباید یک سرفصل کلی بین‌المللی باقی بماند بلکه باید بخشی از کار تمام عیار باشد.»[۹]
  • «مقابله با افراط گرایی، تروریسم و خشونت در لبنان مستلزم تقویت ساختار دولت از طریق نظام موسسات دولتی و پایان عدم توازن کنونی در آن است.»
  • «نبرد با تروریسم در لبنان مستلزم بهبود عملکرد سازمان‌های دولتی و ترویج حاکمیت قانون است، چراکه هرگونه کاستی در اعمال عدالت کوتاه‌ترین مسیر برای افراط گرایی و تروریسم است.»[۱۰]

منابع

[ویرایش]