بشر حافی

ابو نصر بُشر بن حارث مروزی بغدادی (۱۵۰ ق/ ۲۲۷ ق)، معروف به بُشر حافی (پابرهنه)، عارف، صوفی و محدّث در اواخر قرن دوم و اوایل قرن سوم هجری.

گفتاورد

«کسی که حق را نمی‌شناسد، گرفتار مصیبتی است وحشتناک»
«صوفی کسی است که قلبش پاک است.»
«لازم است از دویست حدیث که شنیدید، به پنج تای آن عمل کنید که مراد از علم حدیث و شنیدن، فهمیدن و عمل کردن است.»
- خطاب به علمای حدیث

به نقل از کتاب تذکرة الاولیا

«هر که خواهد که در دنیا عزیز باشد، و در آخرت شریف، گواراتر سه چیز دور باش :از مخلوقات حاجت مخواه؛ و کس را بدمگوی و به مهمانی کس مرو .»
«حلاوت آخرت نیابد آنکه دوست دارد که مردمان وی را بدانند .»
«اگر در قناعت هیچ سود نیست جز به عزت زندگانی کردن کفایت است .»
«اگر دوست داری که خلق تو را بدانند این دوستی سر محبت دنیا بود .»
«هرگز حلاوت عبادت نیابی تا نگردانی میان خود و میان شهوات دیوار آهنین .»
«سخت ترین کارها سه است :به وقت دست تنگی سخاوت، و ورع در خلوت و سخن گفتن پیش کسی که از او بترسی .»
«ورع آن بود که از شبهات پاک بیرون آیی. و محاسبه نفس در هر طرفة العینی پیش گیری .»
«زهد مکلی است که قرار نگیرد، مگر در دلی خالی .»
«اندوه ملکی است که چون جایی قرار گرفت رضا ندهد که هیچ چیز با او قرار گیرد .»
«فاضلترین چیزی که بنده‌ای را داده‌اند معرفت است. و الصبر فی الفقر .»
«اگر خدای را خاصگان اند عارفان اند .»
«صوفی آن است که دل صافی دارد با خدای .»
«عارفان قومی اند که نشناسند، مگر خدای؛ و ایشان را گرامی ندارند مگر برای خدای .»
«هرکه خواهد که طعم آزادی بچشد گو سر را پاک گردان .»
«هرکه عمل کند خدای را به صدق، وحشتی عظیم با خلقش پیش آید .»
«سلامی بر ابنای دنیا کنید، به دست داشتن سلام بر ایشان»
«نگریستن در بخیل دل را سخت گرداند .»
«ادب دست به داشتن میان برادران، ادب است .»
«با هیچ کس ننشستم و هیچکس با من ننشست که چون از هم جدا شدیم مرا یقین نشدکه اگر به هم ننشستیمی هر دو را به بودی .»
«من کاره مرگم و کاره مرگ نبود مگر کسی که در شک بود .»
«کامل نباشی تا دشمن تو ایمن نبود .»
«اگر خدای را اطاعت نمی‌داری، باری معصیتش مکن .»

درباره او

«آن مبارز میدان مجاهده، آن مجاهز ایوان مشاهده، آن عامل کارگاه هدایت، آن کامل بارگاه عنایت، آن صوفی صافی، بشر حافی رحمة الله علیه»
- عطار؛تذکرة الاولیا
«در بغداد کسی باقی نمانده که آدم از او حیا کند جز این شیخ را.»
- مأمون(از اعلام زرکلی)

شعر

«احمد حنبل امام عصر بود / شرح فضل او برون از حصر بود /چون ز فکر و علم خالی آمدی/ زود پیش بشر حافی آمدی/ گر کسی در پیش بشرش یافتی / در ملامت کردنش بشتافتی /گفت آخر تو امام عالمی /از تو داناتر نخیزد آدمی /هرک می‌گوید سخن می‌نشنوی / پیش این سر پابرهنه می‌دوی /احمد حنبل چنین گفتی که من / گوی بردم در احادیث و سنن /علم من زو به بدانم نیک نیک / او خدا را به زمن داند ولیک /ای ز بی‌انصافی خود بی‌خبر / یک زمان انصاف ره بینان نگر.»
- عطار (عذر آوردن مرغان)
«بشر حافی را مبشر شد ادب /سر نهاد اندر بیابان طلب»
- مولوی
«گرامی گوهری از بحر عرفان /منور اختری از برج ایقان /چراغ دودمان زین خوافی /که گر بودی بعهدش بشرحافی /نهادی سر بپایش از ارادت

شمردی خدمتش را از عبادت»

- از کتاب حبیب السیر، چ ۱۳۳۳ هـ ش ج ۱ ص ۵۸۷

پیوند به بیرون

سیر أعلام النبلاء/بشر بن الحارث بن عبد الرحمن