برف شیره

برف شیر یا برف شیره نوعی خوردنی است.

بدون منبع

• «واژه بستنی که شکل اصلی آن پئیستهنی (پئیس=شیر+تهن=یخ+ی=پسوند نسبت) است به معنای شیر یخزده یا برف‌شیر است همان‌طور که آنرا در افغانستان شیریخ و در تاجیکستان یخماس و در انگلستان icecream و در سنسکریت برفشیر पयोहिम payohima می‌نامند. در سنسکریت لغت پئیس به معنای شیر به شکل payas पयस् و لغت تهن به معنای یخ برف یخزده snow frost ice به شکل तुहिन tuhina ثبت شده است.»
• «یکی از جشن‌هایی که در گناباد باستان وجود داشت، جشن بخشایش گناهان در آیین گبری بود. این جشن در فصل زمستان برگزار می‌شد و مصادف با بارش سومین برف زمستانی بود. در آیین گبری اعتقاد بر این بوده که برف اول و دوم نماد گناهان و گناهکاری‌های بشر می‌باشد و برف سوم برف تطهیر و پاکسازی آدم از گناهان سال گذشته است. برف و باران نباریدن در زمستان را نشانه خشم و نفرین خدایان از گناهکاری‌های سنگین بشر و روی برگرداندن آنها از بشر می‌دانستند. در حد فاصل ریختن سه برف ارتو (گبر اعظم، پیر موءبدان، مسئول برقراری ارتباط انسانها با نورگاه دیو (خدا)، خادم خدایان) به اجرای مراسم مذهبی و آیینی دعا می‌پرداخت و در صبحگاه ریزش برف سوم مردمان از خانه‌ها به بیرون ریخته و پس از نیایش توسط ارتو به جشن و خوشگذرانی و رقص می‌پرداختند. یکی از خوراکی‌های آیینی که در این مراسم استفاده می‌شد و وجهه مذهبی داشت، مخلوط برف و شیره بوده که برف شیر گفته می‌شده و اعتقاد بر این بوده که میل کردن آن پاکی آسمانها از گناه را در وجود انسان جای داده و گناهان شخص را می‌شوید.»
• «در دیگر نقاط ایران برف اول را برف کلاغ و برف دوم را برف گنجشک گویند که این برداشته از نوع فضولات این دو و میزان کثیفی آنهاست، و همچنین کلاغ‌ها و گنجشک‌ها مقدار زیادی برف می‌خورند و این باعث کثیفی برف با منقار و فضولات آنها می‌شود.. برف شیر پدر بستنی‌های سنتی و مدرن می‌باشد.»