بار دیگر، شهری که دوست می‌داشتم

بار دیگر شهری که دوست می‌داشتم رمانی از نادر ابراهیمی نویسنده ایرانی.

گفتاوردها

• «ما در روزگاری هستیم، هلیا، که بسیاری چیزها را می‌توان دید و باور نکرد و بسیاری چیزها را ندیده باور کرد.»
• «به یاد داشته باش یک مرد، عشق را پاس می‌دارد، یک مرد هر چه را که می‌تواند به قربانگاه عشق می‌آورد، آنچه فداکردنی‌ست فدا می‌کند، آنچه شکستنی‌ست می‌شکند و آنچه را که تحمل‌سوز است تحمل می‌کند؛ اما هرگز به منزلگاه دوست‌داشتن به گدایی نمی‌رود.»
  • صفحه ۲۲
• «آنچه هنوز تلخ‌ترین پوزخند مرا برمی‌انگیزد «چیزی‌شدن» از دیدگاه آنهاست. آن‌ها که می‌خواهند ما را در قالب‌های فلزی خود جای بدهند.»
  • صفحه ۲۴
• «ما هرگز از آنچه نمی‌دانستیم و از کسانی که نمی‌شناختیم ترسی نداشتیم. ترس، سوغاتِ آشنایی‌هاست.»
  • صفحه ۲۶
• «اسکناس‌های کهنه را نوارهای چسب حمایت می‌کنند ، سربازان را ، سنگرها. هلیای من! ما را هیچ‌کس نخواهد پایید و هیچ‌کس مدد نخواهد کرد.»
  • صفحه ۳۶
• «هلیا! برای دوست داشتن هر نَفَس زندگی ، دوست داشتن هر دَمِ مرگ را بیاموز و برای ساختن هر چیزِ نو ، خراب کردن هر چیزِ کهنه را و-برای عاشقِ عشق بودن ٬‌عاشقِ مرگ بودن را.»
  • صفحه ۴۳
• «ایمان دارم که عشق، تنها تعلق است. عشق وابستگی‌ست. انحلالِ کاملِ فردیت است در جمع. عشق، مجموعِ تخیلاتِ یک بیمار نیست.»
  • صفحه ۵۵
• «ما در روزگاری هستیم، هلیا، که بسیاری چیزها را می‌توان دید و باور نکرد و بسیاری چیزها را ندیده باور کرد.»
  • صفحه ۹۲
• «احساسِ رقابتِ احساس حقارت است.»
  • صفحه ۹۶
• «بگذار آنچه از دست رفتنی‌ست از دست برود. تو در قلب یک انتظار خواهی پوسید..»
  • صفحه ۹۶
• «هلیا! یک سنگ بر پیشانیِ سنگیِ کوه خورد. کوه خندید و سنگ شکست. یک روز ٬ کوه می شکند. خواهی دید.»
  • صفحه ۹۹

جستارهای وابسته

• نادر ابراهیمی
• آتش بدون دود

منابع

• ابراهیمی، نادر. بار دیگر شهری که دوست می‌داشتم. چاپ نوزدهم، تهران: روزبهان، ۱۳۸۸، ISBN 964-5529-34-4. ‏