اگزیستانسیالیسم

اگزیستانسیالیسم یا هستی‌گرایی یا خودگوهرگری (به انگلیسی: Existentialism) اصطلاحیست که به کارهای فیلسوفان مشخصی از اواخر سدهٔ نوزدهم و اوایل سدهٔ بیستم اعمال می‌شود که با وجود تفاوت‌های مکتبی عمیق در این باور مشترک‌اند که اندیشیدن فلسفی با موضوع انسان آغاز می‌شود نه صرفاً اندیشیدن موضوعی.

گفتاوردها دربارهٔ آن

• «اصل اول اگزیستانسیال: «بشر هیچ نیست مگرآنچه از خود می‌سازد». آدمی با انتخاب خود، راه تمام آدمیان را تعیین می‌کند. به این معنا که هرکاری که ما انجام می‌دهیم، حتی شخصی‌ترین کارها مانند ازدواج، در واقع تأیید درستی آن کارهاست، پس با انجام آن، همهٔ عالم بشری را به انجام آن ترغیب می‌کنیم.»
  • ژان پل سارتر
• «بشر تا دست به عملی نزده. نمی‌توان صفتی به او نسبت داد بنابراین نه خوب است و نه بد. هیچ است. ظرفی است تهی که باید در جریان زندگی. بسته به بد و نیک کردار از شرنگ یا شهد پر شود. بشر هیچ نیست مگر آنچه از خود می‌سازد.»
  • ژان پل سارتر