اندیشه فولادوند

اندیشه فولادوند (۲۹ سپتامبر ۱۹۸۲) (۷ مهر ۱۳۶۱) بازیگر و شاعر ایرانی است.

گفتاوردها

• سینما، هنری پرمخاطب است و خیلی خوب است برای رسیدن به تعالی در آن، با جریانات روزمره‌اش همسو شوی. خیلی اتفاق دلچسبی است که برای فیلمی انتخاب شوی که قرار است فردا روزی نامزد دریافت جایزه اسکار شود ولی در کل آدم تقدیرگرایی هستم و دوست دارم هر آنچه تقدیر برایم رقم می‌زند را در پیش بگیرم. وقتی به تقدیر معتقد باشی، دیگر به جریانات و ارتباطات فکر نمی‌کنی. البته این به معنای بی‌تفاوتی در برنامه‌ریزی و آینده کاری‌ام نیست اما آن اسکار یا نوبلی هم که می‌بری فقط به درد همین می‌خورد که آن تفکرت که زیر علمش سینه می‌زنی، مخاطبان بیشتری پیدا کند، همین! من اگر اسکار یا نوبل بگیرم، شعر و تفکرم در قالب فیلم مخاطب بیشتری پیدا خواهد کرد و ۵۰ کشور حاضر می‌شوند کتابم را ترجمه کنند، همین. آن جایزه نباید این تصور را در ذهنت به‌وجود بیاورد که وقتی مثلاً در حال پیاده‌روی در خیابان هستی و ۴ نفر به تو سلام می‌کنند، آن به خاطر خودت است! این «من»، تاریخ مصرف دارد و هر کس به اندازه پیمانه‌اش در این دنیا زندگی خواهد کرد و بعد از آن، دیگر این فرصت را از دست خواهد داد. مهم این است که به واسطه این زندگی، تفکرت را تبلیغ و به جهانیان بشناسانی.
• من در پایتخت به دنیا آمده‌ام و در آن رشد کرده‌ام، بنابراین ما آدم‌هایی هستیم با دغدغه‌های شهری. من شاعر و آکتور شهرم. مدنیت چیزهای زیادی به آدم می‌دهد، در عوض چیزهای زیادی هم از او می‌گیرد! من هم رویاهای زیادی در زندگی‌ام دارم، مثلاً این‌که کاش می‌شد به هر آنچه هست و نیست پشت‌پا بزنم و بروم؛ به جایی دیگر؛ جایی به دور از برج، ساختمان، تعلقات، شلوغی و… تا به اصالت زندگی برسم. همیشه پیش خودم فکر می‌کنم اگر هزار سال پیش به دنیا آمده بودم، شعرهایم شکل دیگری به‌خود می‌گرفتند، جنس بازیگری‌ام فرق می‌کرد و خیلی اتفاقات دیگر برایم می‌افتاد.
• حاضر نیستم به دلیل این‌که بازیگرم در هر جا و نقشی بازی کنم و عکسم روی ۵۰ تا مجله برود و در سینماها همه‌اش فیلم‌های من باشد، نه! من به بازیگری و این حرفه این شکلی نگاه نمی‌کنم.
• حسِّ مادری از آن‌دست حس‌هایی است که تا مادر نشوی، نمی‌توانی درکش کنی؛ درست مانند جنگ؛ تا زمانی که جنگ نشود، نمی‌دانی چه آدمی هستی و در کدام‌یک از خطوط جنگ قرار است خدمت کنی؛ خط مقدمی، آشپزخانه‌ای، اورژانسی یا شاید هم در خانه‌ات پنهان می‌شوی. من هم باید مادر شوم تا دربارهٔ حس مادری نظر بدهم. فقط می‌دانم تمام مادران دنیا حاضرند برای رستگاری فرزندشان جهان را هم پاره کنند؛ این بزرگ‌ترین هدف مادران است.
  • ۳ فوریه ۲۰۱۲/ ۱۴ بهمن ۱۳۹۰، مصاحبه با «قدس آنلاین»