اسطوره
اسطوره داستانی باستانی است که دربرگیرندهٔ رویدادهایی است که ظاهراً تاریخی‌اند.
گفتاوردها
[ویرایش]- «اسطوره از متن طبیعی زندگی نشات می‌گیرد و به همین دلیل در دوره‌های بعدی ادامه می‌یابد و به فراموشی سپرده نمی‌شود. در درون هر ملتی می‌توان از اسطوره‌شناسی نشانه‌ای یافت؛ حتی اگر در دوران جدید باشیم.»
- محمدعلی اسلامی ندوشن ۱۲ دسامبر ۲۰۰۴/ ۲۳ اردیبهشت ۱۳۸۳ [۱]
- «اساطیر بر پایه باورهای دینی شکل می‌گیرد. شما در آیین مصر کهن، نزد قبطی‌های کهن آن ترازو و ایزد شغال سر آلونیس را می‌بینید که ایستاد و قلب متوفی را در ترازو می‌گذارد و کفه دیگرش پر مرغاب را می‌گذارد و وزن می‌کند تا ببیند کفه گناه و ثواب چقدر است؟ در آیین یهود، در آیین مسیح و در آیین اسلام این ترازو هست. در دین ایران باستان پل گودیدار را می‌بینید؛ یعنی این اساطیر از دیرباز نزد اقوام وجود دارد. این چیزی نیست که در یک ساعت بتوان توصیف کرد. نمادها در دل اساطیر جا دارند و اسطوره‌ها غالباً برخلاف افسانه‌ها پایگاه باورهای دینی دارند.»