ادبیات فارسی

ادبیّاتِ فارسی از کهن‌ترین ادبیّات‌های جهان است.

گفتاوردها

• «جهانی شدن یا نشدن ارتباطی با تعداد نویسنده‌ها ندارد. البته وجود نویسنده‌های بیشتر یعنی تلاش بیشتر برای رسیدن به الگوهای بین‌المللی. وقتی ادبیات داستانی ما هنوز ایرانی نیست چطور می‌تواند جهانی بشود؟ هنوز ایرانی نیست به این دلیل که مخاطب ایرانی را نمی‌تواند راضی کند و خب بحث تکراری شمارگان مؤید این حرف است.»
  • فریبا کلهر
• «از نظر داستان کوتاه ما از هیچ کجا کم نداریم. من حداقل بیش از صد داستان کوتاه خوب می‌توانم نام ببرم، ولی در رمان به دلیل اینکه در جامعه ما ادبیات حرفه‌ای وجود ندارد، یعنی نویسنده حرفه‌ای وجود ندارد که همه هم و غم خود را از طریق ادبیات ادامه بدهد و معاش خود را از طریق ادبیات انجام دهد.»
  • ابوتراب خسروی
• «ما در واقع در وضعیتی هستیم که از انقلاب مشروطه به این سو با مظاهر جهان مدرن آشنا و روبرو شدیم و چه بخواهیم، چه نخواهیم جزو این وضعیت هستیم و طبیعتاً ادبیات داستانی هم تحت تأثیر جنبه‌های مدرن زندگی امروز قرار می‌گیرد و ناگزیر هستیم که نگاه‌مان را به روی دنیای آینده باز کنیم و جنبه‌های مدرن زندگی را بیشتر درک کنیم. ادبیات هم یکی از این راه است.»
  • ابوتراب خسروی
• «ادبیات راستین الفبایش را از ادبیات گذشته گرفته و ما آن را ادامه می‌دهیم. البته ما باید حرف زمان خود را بزنیم. امروز واژگان، زبان، نگاه و چیزهایی که دل ما را به درد می‌آورد، فرق کرده است؛ اما ریشه همه این‌ها در گذشته است.»
• «ما در دورانی زندگی می‌کنیم که از جان‌مان برای نوشتن مایه می‌گذاریم و با آثارمان زندگی می‌کنیم؛ پس این آثار در ادبیات آینده بسیار تأثیرگذار خواهند بود.»
  • ناهید کبیری «در گفتگو با ایسنا» ؛۳۱ مه ۲۰۰۹ / ۱۰ خرداد ۱۳۸۸
• «حکمت‌های بسیاری در ادبیات و زبان فارسی نهفته است که قرن‌ها از آنها غافل بوده‌ایم و ای کاش به جای اینکه حکمت را در آثار ارسطو، افلاطون، کانت، هگل و… بجوییم آن را در آثار ادبای ایرانی جستجو کنیم.»
  • غلام‌حسین ابراهیمی دینانی (۲۴ ژانویه ۲۰۱۷/ ۵ بهمن ۱۳۹۵)