پرش به محتوا

احمد سعداوی

از ویکی‌گفتاورد

احمد سَعداوی (۱۹۷۳) رمان‌نویس، شاعر و نمایشنامه‌نویس عراقی است.

گفتاوردها

[ویرایش]
  • جامعهٔ عراق که پس از سال ۲۰۰۳ خود را با شکاف شدیدی یافت، برای هر گروهی، جزئی و جماعتی خاطرات متفاوتی ایجاد کرد. در هر یک از این خاطرات، گروهی از گروه‌های فرقه‌ای و قومی خود را قربانی دیگران می‌بیند و از جنایاتی که علیه دیگران مرتکب می‌شود، شانه بالا می‌اندازد.
  • ۱۳ ژانویه ۲۰۱۴[۱]
  • نوشتن یک فعالیت حیاتی است.
  • هرکه بی‌طرف ایستاد در برابر جنایت نیز ساکت است. همبستگی روانی و عاطفی با جرم در عنوان آن وجود دارد. انتقام و قصاص گرفتن. همهٔ ما در لجن خون شرکت داشتیم.
  • هر گوشهٔ جهان می‌تواند برای کسی که روی آن است، زیبا باشد؛ با عمرانی که می‌توان آن را نابود یا اصلاح کرد. اما این انسان است که به زیبایی مکان یا محیطی که در آن زندگی می‌کند جلوهٔ خاصی می‌بخشد. هر محیطی که در آن حسّ انسانی و زیبایی انسانی باشد، باید مکانی زیبا و کشوری زیبا باشد.
  • همهٔ عراقی‌ها به ترور تهدید می‌شوند.
    • ۲۰ مه ۲۰۱۴[۲]
  • من بر این باورم که تخیل مفرط، چه عجیب چه فانتزی، به من فضای آزادی می‌دهد تا بین خودم و واقعیتی که از آن صحبت می‌کنم فاصله ایجاد کنم و «فضای آزمایشی» را برای بحث در مورد موضوعاتی که می‌خواهم دربارهٔ آن بحث کنم، فراهم می‌کند. همچنین زمینه‌ای است که به گیرنده، درکِ توانایی، نبوغ و استعداد نویسنده را می‌دهد.
    • ۱ مه ۲۰۱۸[۳]
  • واقع‌گرایی جادویی در عراق واقعی است نه خرافی.
  • ما شخصیت مجرم و قربانی را هر دو نمایندگی می‌کنیم. همهٔ ما فکر می‌کنیم که بی‌گناه هستیم، اما در بخشی از شخصیت خود در جنایت شریک هستیم، زیرا ممکن است به آن اعتراض نکنیم یا از آن حمایت کلامی یا اخلاقی نکنیم.
    • ۲۴ آوریل ۲۰۱۸[۴]
  • ما در عراق همزیستی نامرئی سه سلطه را داریم، سلطهٔ عشیره و سلطهٔ گروه‌های مسلّح و سلطهٔ پلیسِ کشور، یعنی سلطهٔ مدنی!
  • ما همیشه وقتی در یک مکان عمومی می‌نشینیم، فراموش نمی‌کنیم که هرکسی از خیابان می‌تواند به ما شلیک کند و راه برود و هیچ‌کس او را تعقیب نمی‌کند و هیچ‌کس حق شما را نمی‌گیرد.
    • ۲ مه ۲۰۱۸[۵]
  • نویسندهٔ عراقی می‌تواند آثار ادبی بزرگی ارائه دهد که خواننده را در هر کجا تحت تأثیر قرار دهد، به دلیل وجود مخزن عظیم استعاره‌های انسانی که در اختیار داریم، علاوه بر این، به نظر می‌رسد ادبیات در جنبه مهمی از کارکردهای خود، با فراموشی مبارزه می‌کند. اگر بخواهیم به موقع یاد بگیریم و پیشرفت کنیم و فجایعی را که بارها و بارها از سر گذرانده‌ایم تکرار نکنیم، باید فراموش کنیم که چه بر سرمان آمده‌است.
    • ۱۷ فوریه ۲۰۲۱[۶]

منابع

[ویرایش]

پیوند به بیرون

[ویرایش]
ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ