آلفونسینا استورنی
آلفونسینا استورنی (۲۹ مه ۱۸۹۲، سالا کاپریاسکا - ۲۵ اکتبر ۱۹۳۸، مار دل پلاتا) شاعر و نمایش‌نامه‌نویس آرژانتینی بود.
گفتاوردها
[ویرایش]- «دستی نامرئی
- می‌نوازد به آرامی
- جانِ غمگین جهانِ گذران را
- کسی که نمی‌دانم کیست،
- دلم را گرم کرده است.
- در برف ماه هشتم
- شکوفه‌های زودرس درخت هلو
- آغوش می‌گشاید به روی نور خورشید.
- گستره بر دامنهٔ ناهموار رشته کوه سی‌یِرا
- باد زوزه‌کشان زمزمه می‌کند،
- اندوه آغوشِ تنهایی زنی را
- از سنگ خارا.
- پروانگانِ ماه
- از پستان‌های سنگی‌اش می‌نوشند
- در پناه شب،
- و از شکاف پلک‌های من
- قطره اشکی بیرون می‌خزد
- کهنسال‌تر از جانم.»
- — سی‌یرا
- «در اعماق دریا
- خانه‌ای است
- بلورین.
- خانه‌ای
- مشرف بر
- خیابانی شنی
- هر غروب
- ماهی طلایی بزرگی
- به دیدار من می‌آید
- و برایم ارمغان می‌آورد
- شاخه‌ای سرخرنگ
- از گل‌های مرجانی.
- بستر من
- آبی‌تر است
- از آبی ملایم دریا.
- اختاپوسی
- چشمک می‌زند به من
- از پشت دیوار شیشه‌ای
- در بیشه‌های سرسبز
- بر گرداگرد من،
- دینگ دنگ، دینگ دنگ…
- پریان دریایی
- ترانه‌خوان و در غوغا
- همنفس با صدف‌های پر از مروارید
- و بر فراز سر من
- امواج ملتهب دریا
- خروشان در دل شب.
- — من در اعماق دریا[۱]
منابع
[ویرایش]- ↑ حسن‌زاده، فریده. شعر زنان در سدهٔ بیستم میلادی. تهران: نگاه، ۲۰۰۱. ۲۳۵. شابک ۹۶۴۳۵۱۰۴۷۶.